“Στις 24 Μαρτίου πέθανε ήρεμος στη Βαρκελώνη έχοντας δίπλα του την οικογένειά του ύστερα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Είναι μια βαθιά λύπη και σας ζητάμε να σεβαστείτε την ιδιωτικότητα της οικογένειας σε αυτές τις στιγμές του θρήνου” αναφέρει η ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του.
In memoriam: Johan Cruyff 1947-2016ENOn March 24 2016 Johan Cruyff (68) died peacefully in Barcelona, surrounded by…
Posted by Johan Cruyff on Thursday, 24 March 2016
Ο “ιπτάμενος” Ολλανδός είχε ανακοινώσει τον Οκτώβριο ότι ο καρκίνος του είχε… στήσει καρτέρι, μα σε δηλώσεις του αργότερα έδειξε πόσο μαχητής ήταν. Είχε πει ότι στον αγώνα που έδινε με την ασθένειά του ήταν μπροστά στο σκορ… με 2-0. Δυστυχώς, ο καρκίνος τον νίκησε. To 1991 υπέστη καρδιακό επεισόδιο και υπεβλήθη σε διπλό bypass. “Πέταξε” το τσιγάρο, στο οποίο είχε μεγάλο εθισμό και έπειτα πρωταγωνίστησε σε αντικαπνιστικη καμπάνια.
Η εμβληματική ποδοσφαιρική μορφή του Αγιαξ και αργότερα της Μπαρτσελόνα, με την οποία έκανε και καριέρα προπονητή είχε πει για τα 20 τσιγάρα που κάπνιζε ημερησίως: “Το ποδόσφαιρο μου έδωσε τα πάντα, το τσιγάρο μου τα πήρε σχεδόν όλα”.
Ο Γιόχαν Κρόιφ κάπνιζε μπροστά στα μάτια όλων, μέσα στα αποδυτήρια. Δεν τον ένοιαζε αν τον βλέπουν. Αυτό ήταν το πάθος του, ένα άφιλτρο Camel στο στόμα… Είχε ανάψει ένα στη φυσούνα πριν από το πρώτο του ματς με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα.
Οταν ο ίδιος έγινε προπονητής και τον ρωτούσαν αν επιτρέπει στους παίκτες του να καπνίζουν απαντούσε με τον εγωισμό του κορυφαίου: “Αν είναι τόσο καλοί, όσο ήμουν εγώ, ας κάνουν αυτό που θέλουν”.
Κατέκτησε την χρυσή μπάλα τρεις φορές (1971, 1973, 1974) ενώ αναδείχθηκε από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής του αιώνα πήρε τη δεύτερη θέση παγκοσμίως, πίσω από τον Πελέ. Οι δυο τους και ο Μπίτσα είναι οι τρεις ποδοσφαιριστές, των οποίων τα ονόματα έχουν δοθεί σε μικρούς πλανήτες.
Γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1947 στο Άμστερνταμ και έμενε δίπλα στο γήπεδο του Άγιαξ, στον οποίο εργαζόταν ως καθαρίστρια η μητέρα του. Ετσι άρχισε την καριέρα του. Αρχικά από τις ακαδημίες του Αίαντα και έπειτα στην ανδρική ομάδα.
Συνδύασε την παρουσία του στην ομάδα με το “ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο”του Ρίνους Μίχελς. Το ποδόσφαιρο… με το οποίο βρέθηκε αντιμέτωπος και ο Παναθηναϊκός του Γουέμπλεϊ, το 1971. Ενα χρόνο μετά, το Φεβρουάριο του 1972, ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού Νίκος Γουλανδρής πλήρωσε 900.000 δραχμές, όσα ζητούσε ο Άγιαξ για να έρθει στην Ελλάδα και ν’ αγωνιστεί σε φιλικό αγώνα, κόντρα στους «ερυθρολεύκους». Η ομάδα του Κρόιφ νίκησε με 2-1 και ο “ιπτάμενος Ολλανδός” έπαιξε μόλις 25 λεπτά…
Η πρώτη θητεία του στον Άγιαξ ολοκληρώθηκε το 1973. Εκείνη την χρονιά τον απέκτησε η Μπαρτσελόνα ένατι 2,5 εκατομμύριων ευρώ. Το 1978 άφησε την Βαρκελώνη και τότε αγωνίστηκε για τελευταία φορα με τους “οράνιε”.
Ηταν από τα “αστέρια” που έκαναν καριέρα και στις ΗΠΑ. Στους Los Angeles Aztecs την περίοδο 1979-80 και στους Washington Diplomats το 1980-81.
Επειτα, γύρισε στην Ευρώπη και στην ισπανική Λεβάντε και μετά στον Άγιαξ (1981-1983). Την περίοδο 1983-84 έκλεισε την καριέρα του στη Φέγενορντ σε ηλικία 37 χρονών. Στην εθνική Ολλανδίας αγωνίστηκε 48 φορές, από τις οποίες τις 34 ως αρχηγός και πέτυχε 33 γκολ.
Το γεγονός ότι κάπνιζε αρειμανίως δεν ήταν το μοναδικό του ελάττωμα. Είχε και ένα ισχυρό ταμπεραμέντο που φλέρταρε έντονα με τον εγωισμό και την αλαζονεία… Μεγάλος παίκτης, οι περισσότεροι που… έπαιξαν ποδόσφαιρο στο δικό του επίπεδο είχαν στο dna τους το σταριλίκι.
Ο Κρόιφ δεν φορούσε τη φανέλα με το “9” όπως συνηθιζόταν για ένα σέντερ φορ. Όταν τα νούμερα που φορούσαν οι ποδοσφαιριστές στις φανέλες τους περιορίζονταν από το 1 έως το 11, ο Ολλανδός είχε επιλέξει το 9. Αλλά μόλις ο κανονισμός άλλαξε διάλεξε το “14”, ο αριθμός που του άρεσε από μικρό παιδί το 14. Οι προπονητές του αν και είχαν αντιρρήσεις, το δέχθηκαν και έπειτα έγινε… ταινία με τίτλο «Η φανέλα με το 14».
Η Εθνική Ολλανδίας είχε συνεργασία με την Adidas και ο Κρόιφ συμβόλαιο με την Puma. Αρνήθηκε να φορέσει τη φανέλα με τις τρεις γραμμές της Adidas και η δική του είχε πάνω δύο γραμμές!
Ηταν τόσο σταρ που… έπιασε και μικρόφωνο για το τραγούδι! Κυκλοφόρησε ως τραγουδιστής και το single “Oei Oei Oei (Dat Was Me Weer een Loei)”. Το τραγούδι έφθασε μέχρι το Νο 21 των charts στην Ολλανδία.
Τίτλοι ως ποδοσφαιριστής
Άγιαξ
Πρωτάθλημα Ολλανδίας (8)
1966, 1967, 1968, 1970, 1972, 1973, 1982, 1983
Κύπελλο Ολλανδίας (5)
1967, 1970, 1971, 1972, 1983
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (3)
1971, 1972, 1973
Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2)
1972, 1973
Διηπειρωτικό Κύπελλο (1)
1972
Μπαρτσελόνα
Πρωτάθλημα Ισπανίας (1)
1974
Κύπελλο Ισπανίας (1)
1978
Φέγενορντ
Πρωτάθλημα Ολλανδίας (1)
1984
Κύπελλο Ολλανδίας (1)
1984
Τίτλοι ως προπονητής
Άγιαξ
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1)
1987
Μπαρτσελόνα
Πρωτάθλημα Ισπανίας (4)
1991, 1992, 1993, 1994
Κύπελλο Ισπανίας (1)
1990
Σούπερ Καπ Ισπανίας
1991, 1992, 1993
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1)
1989
Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (1)
1992