Η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο NBA, πριν καν γίνει ένας mega star του παγκόσμιου μπάσκετ, έπαιξε καταλυτικό ρόλο, στο να στηριχθεί η οικογένεια του «Greek freakε» σε πολλούς τομείς. Οικονομικούς και μη.
Ο μεγαλύτερος αδερφός των Αντετοκούνbros, Φράνσις, μεγάλωσε μακριά από την υπόλοιπη οικογένειά του, μένοντας στη Νιγηρία -αφού ήταν αδύνατο για εκείνους που ήταν στην Ελλάδα να επιστρέψουν για να τον πάρουν μαζί τους- και αναφέρθηκε σε αυτή την περίοδο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Φράνσις Αντετοκούνμπο μίλησε στο Down Town για το πώς η επιλογή του Γιάννη στο ντραφτ του ΝΒΑ το 2013 επέτρεψε στον ίδιο να επανενωθεί με την υπόλοιπη οικογένεια, κάτι που δεν θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά.
Παράλληλα ο Φράνσις Αντετοκούνμπο -ο οποίος δεν ασχολείται με το μπάσκετ αλλά με τον χώρο της μουσικής- μίλησε για τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των αδερφών, αλλά και την αγάπη του για την Ελλάδα.
-Η μητέρα σου έχει μιλήσει με συγκίνηση για το ότι έπρεπε να μείνεις στη Νιγηρία. Το περιγράφει ως τη δυσκολότερη στιγμή της ζωής της. Εσύ πώς τη θυμάσαι εκείνη την περίοδο;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Το να μείνω πίσω στη Νιγηρία και η μητέρα μου να μην μπορεί να έρθει να με πάρει, επειδή δεν είχε τα σωστά χαρτιά και έγγραφα για να ταξιδέψει, μου στέρησε τη δυνατότητα να δεθώ με την οικογένειά μου και να μεγαλώσω με τα αδέρφια μου. Από την άλλη όμως, μεγάλωσα με τους παππούδες μου και έμαθα πολλά από αυτούς ως παιδί».
-Πώς ήταν να μεγαλώνεις με τους παππούδες σου; Τι ρόλο έπαιξαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα σου;
«Έμαθα πολλά ζώντας μαζί τους. Μου δίδαξαν να είμαι ταπεινός, συγκεντρωμένος και πάντα κοντά στον Θεό. Να ζω κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία, γιατί δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον, και να αγαπώ τον συνάνθρωπό μου».
-Αν έπρεπε να περιγράψεις εκείνη την περίοδο με τρεις λέξεις, ποιες θα ήταν αυτές;
«Μοναξιά, αποσύνδεση, νοσταλγία».
-Πότε άρχισες να καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα βελτιώνονταν για την οικογένειά σου στην Ελλάδα;
«Κατάλαβα πως τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν αφότου ο αδερφός μου επιλέχθηκε στο NBA το 2013».
-Υπήρξε κάποιο τηλεφώνημα ή μήνυμα που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
«Ναι, το τηλεφώνημα που δε θα ξεχάσω ποτέ ήταν όταν οι γονείς μου με κάλεσαν για να μου πουν ότι ο Γιάννης επιλέχθηκε στο NBA. Ήμουν στη δουλειά όταν το έμαθα. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος, εκείνη την ημέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ».
-Πότε κατάλαβες ότι η πορεία του Γιάννη άλλαζε τα πάντα για όλη την οικογένεια;
«Τη στιγμή που οι αδερφοί μου κατάφεραν να μου στείλουν πρόσκληση για να επισκεφθώ την Ελλάδα».
-Ποιο ήταν το πρώτο συναίσθημα που ένιωσες όταν έμαθες ότι θα επανενωνόσουν με την οικογένειά σου;
«Ένιωσα ευγνωμοσύνη και ελπίδα μετά το draft του αδερφού μου. Τότε κατάλαβα ότι υπήρχε πιθανότητα να ξανασμίξουμε. Πριν από αυτό δεν είχα καμία ελπίδα πως θα συμβεί αυτό ποτέ».
-Θυμάσαι την ημέρα που βρεθήκατε όλοι ξανά μαζί; Ποιες εικόνες σου έχουν μείνει;
«Ήταν μια απίστευτη χαρά, ένα συναίσθημα και μια ανάμνηση που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Θυμάμαι τους γονείς μου να κάθονται και να μας βγάζουν φωτογραφία, και τους πέντε μας μαζί. Μέχρι σήμερα έχω αυτή τη φωτογραφία στο Instagram μου».
-Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο στην Ελλάδα;
«Η Ελλάδα είναι μια υπέροχη χώρα, με παράδοση και πολιτισμό, όμορφους ανθρώπους, καλό φαγητό, και ζεστασιά».
-Υπάρχει κάποια στιγμή στις καριέρες των αδερφών σου που σε συγκίνησε ιδιαίτερα ή σε έκανε περήφανο;
«Είμαι πολύ περήφανος για όλα όσα έχουν πετύχει με τις ομάδες τους ο Γιάννης, ο Θανάσης, και ο Κώστας, που κέρδισαν πρωτάθλημα NBA, και έφεραν το χάλκινο μετάλλιο με την εθνική ομάδα της Ελλάδας. Είμαι πολύ υπερήφανος για εκείνους. Αυτό είναι ένα τεράστιο επίτευγμα».
-Επέλεξες τη μουσική αντί για το μπάσκετ, αλλά σε είδαμε πολλές φορές στο πλευρό της εθνικής ομάδας στο EuroBasket. Πώς βίωσες αυτή τη μεγάλη επιτυχία;
«Είμαι πάντα εκεί για να στηρίζω τη χώρα και τα αδέρφια μου, όλοι μαζί ως οικογένεια. Όπως είπα και πριν, είμαι πολύ περήφανος για όσα έχουν καταφέρει με την εθνική ομάδα».
-Ποιες αξίες πιστεύεις ότι σας κράτησαν ενωμένους παρά την απόσταση και τις δυσκολίες;
«Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να καταλάβεις ότι τίποτα καλό δεν έρχεται εύκολα στη ζωή, πρέπει να περάσεις πολλά για να φτάσεις εκεί που θες. Θα πω ότι ήταν η βοήθεια των γονιών μας, όλη αυτή η καθοδήγηση και τα όσα μας έμαθαν μας βοήθησαν πολύ. Μας δίδαξαν να μένουμε ταπεινοί, αφοσιωμένοι, και γεμάτοι ελπίδα. Η πίστη είναι αυτό που πρέπει να κρατάμε. Η οικογένεια είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχουμε, γιατί θα είναι πάντα εκεί για σένα».
-Ποια θεωρείς τη μεγαλύτερη νίκη της ζωής σου μέχρι σήμερα;
«Το ότι κατάφερα να επανενωθώ με την οικογένειά μου και να ακολουθήσω το όνειρό μου στη μουσική και σε άλλα πράγματα».
