Η Αλεξάνδρα Ασημάκη έβαλε τέλος στην τεράστια καριέρα της, αποχωρώντας από τη δράση σε ηλικία 32 ετών.
Η κορυφαία πολίστρια στον κόσμο το 2011 και μοναδική Ελληνίδα με αυτή τη διάκριση, αποφάσισε να κρεμάσει το σκουφάκι της, αφήνοντας μία τεράστια κληρονομιά στο ελληνικό και παγκόσμιο πόλο.
Η Ασημάκη ξεκίνησε την καριέρα της από τη Βουλιαγμένη, όπου παρέμεινε ως το 2014 (με παρένθεση μία χρονιά στην ισπανική Αλκορκόν), ενώ την τελευταία εξαετία έπαιξε στον Ολυμπιακό. Κατέκτησε έντεκα πρωταθλήματα (πέντε με τον ΝΟΒ, έξι ως «ερυθρόλευκη») και δύο κύπελλα με τον Ολυμπιακό, ενώ αναδείχθηκε τρεις φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης, το 2009 και το 2010 με τη Βουλιαγμένη και το 2015 με τον Ολυμπιακό (τις ίδιες χρονιές κατέκτησε και το ευρωπαϊκό σούπερ καπ).
Η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα της ήταν φυσικά η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου με την εθνική Ελλάδας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σανγκάης, το 2011. Τη χρονιά εκείνη αναδείχθηκε κορυφαία πολίστρια του κόσμου από τη FINA και της Ευρώπης από τη LEN.
Έκανε ντεμπούτο στην εθνική γυναικών το 2005, σε ηλικία 17 ετών, πανηγυρίζοντας μάλιστα την πρώτη θέση στο World League, στο Κίρισι, ενώ τη συλλογή της εμπλουτίζουν τρία ασημένια μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2010, 2012, 2018), ένα χρυσό στο Europa Cup (2019) και ακόμη τρία χάλκινα σε World League (2007, 2010, 2012).
Συνολικά συμμετείχε σε πέντε Παγκόσμια και πέντε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, καθώς και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, έζησε όμως την πίκρα του αποκλεισμού από τις αντίστοιχες διοργανώσεις του Λονδίνου και του Ρίο. Από το 2016, μετά την αποχώρηση της Αντιγόνης Ρουμπέση, έγινε αρχηγός της εθνικής ομάδας, από την οποία αποχώρησε προσωρινά μετά το περσινό Παγκόσμιο της Γκουανγκζού, καθώς ήρθε σε ρήξη με τον τότε ομοσπονδιακό τεχνικό, Γιώργο Μορφέση.
Μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Τεό Λοράντο, η Ασημάκη επανήλθε στις υποχρεώσεις του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και προετοιμαζόταν για το προ-ολυμπιακό τουρνουά, όμως ο κορονοϊός είχε άλλα σχέδια.