Με κλειστά μάτια, η εικόνα μιας Ferrari είναι ένα κόκκινο διθέσιο αυτοκίνητο με ελκυστικές γραμμές που καταπίνει χιλιόμετρα σε αυτοκινητόδρομους. Ή που ξεκολλά από στροφή σε στροφή σε μια ορεινή διαδρομή. Και το δίχως άλλο, που σκεπάζει με τον ήχο των εξατμίσεών της κάθε άλλη ηχητική επέμβαση στο περιβάλλον.
Η 365 GT 2+2 ήρθε να ανατρέψει αυτή την εικόνα, χωρίς όμως να προσβάλλει καθόλου την έννοια. Σε πείσμα της αγωνιστικής εικόνας των Ferrari, τα μοντέλα με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στη δεκαετία του ’60 ήταν τα 4θέσια και όχι τα διθέσια, όπως κάποιος εύκολα θα νόμιζε.
Μέχρι το 1970, οπότε και αντικαταστάθηκε από την 365 GTC/4, η 365 GT 2+2 ήταν η πιο δημοφιλής Ferrari. Μέχρι και αυτός ο «εχθρικά διακείμενος» βρετανικός αυτοκινητικός Τύπος έγραφε κολακευτικά σχόλια «για την πιο πολιτισμένη και ραφιναρισμένη Ferrari». Βέβαια σημείωνε ότι «δεν προκαλεί το ίδιο συναίσθημα με το να χειρίζεσαι ένα κυνηγετικό όπλο Gibson ή Purday, αλλά οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός που έχει δίπλωμα οδήγησης και μπορεί να βρεθεί πίσω από το τιμόνι μιας 365 GT 2+2 θα αισθανθεί παντοδύναμος».