Η επιδρομή των κινεζικών εταιρειών αυτοκίνητου στην Ελλάδα

Όταν την περασμένη δεκαετία είχα δει κάποια κινεζικά αυτοκίνητα που είχαν έρθει στην Ελλάδα, ακριβή απομίμηση ευρωπαϊκών μοντέλων, κυρίως BMW και Smart, προσπαθώντας να πάρουν ομολογκασιόν, δηλαδή να μπορούν να ταξινομηθούν για την ελληνική αγορά αυτοκινήτου, πέραν της ομοιότητας με τα ευρωπαϊκά, απείχαν πολύ σε ποιότητα.

Δέρματα που μύριζαν, πλαστικά πολύ φτηνά, συναρμολόγηση στο…πόδι και όχι στο χέρι, όπως λέμε για τα χειροποίητα.

Ήταν κι ένα ακόμα θέμα, καθώς οι κινητήρες των μοντέλων αυτών ήταν ρυπογόνοι, παλαιάς τεχνολογίας, που δεν μπορούσαν να πάρουν έγκριση για την Ευρώπη.

Αυτά τα μοντέλα δεν κυκλοφόρησαν ποτέ, ενώ είχαμε και τα δικαστήρια με τη δικαίωση περί δικαιωμάτων των Ευρωπαίων κατασκευαστών, για τη σχεδίαση.

Οι Κινέζοι έρχονταν στις διεθνείς εκθέσεις αυτοκίνητου και περιεργάζονταν σχολαστικά τα νέα μοντέλα. Έβγαζαν φωτογραφίες για το κάθε σημείο, κρατούσαν σημειώσεις, ήθελαν κάθε πληροφορία.  

Κι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, οι Κινέζοι να αλλάζουν ριζικά τη σχεδίαση των αυτοκινήτων τους, παρά το γεγονός ότι από μακριά καταλαβαίνεις ένα κινεζικό αυτοκίνητο με τις πολλές καμπύλες επιφάνειες, έναντι των ευρωπαϊκών που παίζουν με το συναίσθημα στο μάτι.

Παράλληλα, αναβάθμισαν τους κινητήρες τους ώστε να μπορούν να πωλούν στην Ευρώπη, ενώ εκτόξευσαν, κυριολεκτικά, την ποιότητα σε υλικά και συναρμολόγηση.

Και ήρθαν για να κυριεύσουν την Ευρώπη, με πιο φτηνά μοντέλα, με την ΕΕ να επιβάλει δασμούς ώστε να κρατηθεί ο ανταγωνισμός.

Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο η Ευρώπη να κατακλυστεί από κινεζικές μάρκες που ανήκουν σε μικρούς ή κολοσσούς ομίλους, με την Ελλάδα να αποτελεί σημαντικό πεδίο επιχειρήσεων, καθώς εξυπηρετεί το λιμάνι του Πειραιά για αποβίβαση και διακίνηση αυτοκίνητων, εξαιτίας και της κινεζικής Cosco που έχει τη διαχείρισή του λιμανιού.

Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχουμε τις παρακάτω κινεζικές μάρκες που εισάγονται από ελληνικούς ομίλους ή ξένες εταιρείες ή και θυγατρικές ξένων: BYD (όμιλος Σφακιανάκη), Lynk & Co (εταιρεία Seeag – έμπορος Νοτιοανατολικής Ευρώπης), DFSK, Chery, Seres, Yoyah και Dongfeng (όλες του ομίλου Σπανού), Leapmotor (όμιλος Βασιλάκη), Jaecoo και Omoda (O&J Automotive μέλος του oμίλου Emil Frey που εισάγει Mercedes και smart), Geely και Zeekr (Geo Mobility Hellas, θυγατρική του Ευρωπαίου εμπόρου Union Group), Nio (όμιλος Μοτοδυναμική και αναμένεται η Changan (όμιλος Βασιλάκη).

Ούτε λίγο ούτε πολύ έχουμε 14 κινεζικές μάρκες, ενώ φημολογείται ότι μπορεί να εισαχθούν μια δύο ακόμα.

Το ζήτημα είναι ότι από μια αγορά που δεν μεγαλώνει σημαντικά χρόνο με το χρόνο, πόσες από αυτές τις μάρκες θα αντέξουν στην αγορά, αν θα μπορέσουν να πάρουν μερίδιο και να έχουν βιωσιμότητα, με τον ανταγωνισμό να γίνεται ιδιαίτερα σκληρός.