Τα crossover υψηλής απόδοσης μπορεί να αποτελούν ένα πετυχημένο τρόπο για να φέρουν μπόλικο χρήμα στο ταμείο ενός κατασκευαστή σούπερκαρ, αν αναλογιστούμε τη σήμαινε και σημαίνει η Cayenne για την Porsche, αλλά ακόμη και η ιδέα μιας χοντροκομμένης Ferrari με κίνηση στους τέσσερις τροχούς πριν από το 1988 θα ήταν αρκετή για τον Enzo να ορμήσει με ένα φλογοβόλο στο λογιστήριο του.
Για του λόγου το ασφαλές ή καλύτερα προς επίρρωση της παραπάνω υπερβολής, πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο Enzo δέχτηκε και αρνήθηκε το αίτημα να φτιάξει κάτι πάνω κάτω όπως η Purosangue. Το αίτημα ήρθε από τον μεγιστάνα των καζίνο William Fisk Harrah, ο οποίος είχε ασφαλώς τα απαραίτητα (οικονομικά) μέσα για να πληρώσει οτιδήποτε η Ferrari θα του χρέωνε.