Υλικό για πτυχιακές εργασίες έγιναν πολλά στοιχεία των παραμυθιών, αλλά και των κινουμένων σχεδίων, για φοιτητές του Τμήματος Δασοπονίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος του ΤΕΙ Στερεάς Ελλάδας, οι οποίοι διαπίστωσαν ότι είναι βγαλμένα μέσα από τη φύση!
«Από την αρχαία εποχή τα παραμύθια ήταν αποδεκτά και αρεστά στους ανθρώπους και στα παιδιά. Στη σύγχρονη εποχή κυριαρχούν τα κινούμενα σχέδια και τα εικονογραφημένα βιβλία, τα οποία συνδυάζουν τη φύση είτε με ανθρώπους, είτε με ζώα. Τα παιδιά εντυπωσιάζονται με τις σκηνές στη φύση και στις περιπέτειες που συμβαίνουν μέσα σ’ αυτήν, γι’ αυτό τα περισσότερα παιδικά έχουν ως θέμα τη ζωή στο δάσος και γενικότερα στη φύση» εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Δασοπονίας και επιβλέπων των εργασιών, Γιώργος Φωτιάδης.
«Για παράδειγμα, ο Ταρζάν έχει ως κύριο θέμα τη ζωή και τη διαβίωση ενός παιδιού σε τροπικό δάσος και τα “Στρουμφάκια” είναι φανταστικά πλάσματα που ζουν σ’ ένα χωριό, μέσα στο δάσος, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον Δρακουμέλ», προσθέτει ο καθηγητής.
Άλλα κινούμενα σχέδια, σύμφωνα με τον κ. Φωτιάδη, που έχουν ως θέμα τους τη φύση, είναι το «Μικρό μου πόνυ» που είναι για μικρά αλογάκια, γνωστά ως πόνυ, που έχουν μαγικές ιδιότητες και προστατεύουν το δάσος και η «Κοκκινοσκουφίτσα», η οποία, θέλοντας να βοηθήσει την άρρωστη γιαγιά της, μπήκε στο δάσος όπου είχε συνάντηση με έναν λύκο.
Από ξύλο καρυδιάς ο Πινόκιο
Όπως καταγράφει στην πτυχιακή του ο Μανώλης Μαρκαντωνάκης, ο Πινόκιο είναι ένας ξύλινος κούκλος, που από τη στιγμή της γέννησής του φανερώνει την ξεχωριστή προσωπικότητά του. Είναι ταυτόχρονα ώριμος και ανώριμος, πονηρός και αφελής, μικρόψυχος και μεγαλόψυχος, δραστήριος και τεμπέλης, και παρά το ξύλινο σκαρί του είναι ένα παιδί που ζει και ονειρεύεται σαν τόσα άλλα.
«Το ξύλο από το οποίο φτιάχτηκε ο Πινόκιο είναι η καρυδιά. Πιθανότατα το είδος καρυδιάς που χρησιμοποιήθηκε είναι η Juglans regia που εμφανίζεται στην Ιταλία. Η κατεργασία του ξύλου της καρυδιάς είναι εύκολη, τόσο με χειροκίνητα εργαλεία, όσο και με μηχανές. Χαρακτηρίζεται ως ξύλο εύκολο στην κοπή. Ίσως γι’ αυτό ο Τσεπέτο χρησιμοποίησε αυτό το είδος ξύλου» σημειώνει ο κ. Μαρκαντωνάκης.
Βέβαια, όπως επισημαίνει, το ξύλο καρυδιάς ξηραίνεται μάλλον αργά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το παραμύθι όπου ο Πινόκιο πήρε αμέσως ζωή με τη βοήθεια νεράιδας. Ωστόσο, ο κ. Μαρκαντωνάκης συμπεραίνει ότι οι φυσικές ιδιότητες της καρυδιάς είναι αυτές που μπορεί να ώθησαν τον Τζεπέτο σε αυτήν την επιλογή. Η λεπτή υφή του καθώς και η σκληρότητα που έχει το ξύλο καρυδιάς, είναι οι κυριότεροι παράγοντες που του εξασφαλίζουν έξοχα ξυλόγλυπτα και τορνευτά. Τα βερνίκια εφαρμόζονται εύκολα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται επιφάνειες τέλειας όψης.
«Σαν έξοχος γλύπτης, ο Τζεπέτο ήθελε να φτιάξει μία κούκλα που θα του κάνει παρέα, αλλά να είναι εύκολο στο να την κατασκευάσει. Έτσι και χάρη στα χαρακτηριστικά της καρυδιάς κατάφερε να φτιάξει μία ξύλινη κούκλα που ήταν πανομοιότυπη με μικρό παιδάκι» καταλήγει η πτυχιακή.
Τι έφαγε η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων – Πού μένουν τα Στρουμφάκια;
Γνωστά είναι τα παραμύθια όπου τα μανιτάρια παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Στο παραμύθι του Τσαρλς Λούτγουϊτζ Ντότζσον (Λιούις Κάρολ) «Η Αλίκη στη Χώρα των θαυμάτων» περιγράφεται ένα τέτοιο μανιτάρι, που, αναμφίβολα, σύμφωνα με όσα περιγράφει ο Θανάσης Πανογεώργος στην πτυχιακή του, είναι το παραισθησιογόνο Amanita muscaria. «Δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους λόγους που η Αλίκη μπαίνει στη χώρα των θαυμάτων είναι η κατάποση του συγκεκριμένου μανιταριού» τονίζει.
Τα Στρουμφάκια, για τον Σπύρο Μπαλά, αγαπούν τα «στρουμφόμουρα» που είναι τα γνωστά ριμπενάκια (Ribes sp.) αφού, ως δημιούργημα του Βέλγου καρτουνίστα Πεγιό, φύονται στη χώρα σε μορφή θάμνου.
«Τα σπίτια τους ήταν μανιτάρια του γένους Amanites (που είναι συνήθως παραισθησιογόνα και δηλητηριώδη) ενώ παλεύουν με διάφορα στοιχεία της φύσης (χιονιά, νερό, κάνουν φράγματα) που γενικά θυμίζουν αρκετά την ελληνική μυθολογία» υπογραμμίζεται στη πτυχιακή του κ. Μπαλά.
Δεν μοιάζει με αληθινός δρυοκολάπτης ο Woody Woodpecker!
Από τα πιο γνωστά κινούμενα σχέδια είναι ο Woody Woodpecker («Γούντι ο Tρυποκάρυδος»), που, σύμφωνα με τον Χαράλαμπο Καραπλιό, είναι πιθανόν βασισμένος σε αληθινούς δρυοκολάπτες.
«Είναι γνωστό ότι το κινούμενο σχέδιο δημιουργήθηκε στις ΗΠΑ, όπου υπάρχει μεγάλος πληθυσμός από δρυοκολάπτες, πράγμα διόλου τυχαίο. Ο δρυοκολάπτης που αντιπροσωπεύει τον ήρωα του κινούμενου σχεδίου έχει σίγουρα κόκκινο λοφίο. Το σώμα του Woody είναι χρώματος μπλε, πράγμα που όμως δεν εμφανίζεται σε κανέναν δρυοκολάπτη στη φύση, επομένως ο μόνος τρόπος εύρεσης ομοιότητας του Woody στη φύση είναι το κόκκινο λοφίο» υποστηρίζει στην πτυχιακή του. «Πιθανότατα, λοιπόν, χρησιμοποιήθηκε κόκκινο χρώμα επειδή είναι εντυπωσιακό, και, ειδικά για την εποχή, θα ελαχιστοποιούσε τις πιθανότητες αποτυχίας της σειράς» διευκρινίζει ο κ. Καραπλιός.
