Απόγνωση, αγωνία, οργή, θυμός. Άνθρωποι στοιβαγμένοι σε μια αίθουσα γυμναστηρίου στο νησί Τζίντο, τυλιγμένοι με κουβέρτες για να αντιμετωπίσουν το κρύο, να περιμένουν ένα θαύμα. Ένα θαύμα που δεν έρχεται. Είναι οι συγγενείς των 300 ανθρώπων που αγνοούνται μετά το ναυάγιο του πλοίου στα ανοιχτά της Νότιας Κορέας.
Το κρύο και οι συνθήκες είναι το μικρότερα από τις αγωνίες τους. Εκείνο που θέλουν να είναι να δουν ξανά ζωντανούς τους αγαπημένους τους. Η πλειοψηφία των 300 αγνοουμένων είναι παιδιά σχολείου που βρίσκονταν στο πλοίο γιατί πήγαιναν διακοπές στο νησί Τζεζού, δημοφιλή τόπο εκδρομών για σχολεία στη Νότια Κορέα.
Ορισμένοι, εξαντλημένοι και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς τις αισθήσεις του από την πολύωρη αγωνία βοηθούνται με ορούς. Μια γυναίκα λιποθυμά και μεταφέρεται με φορείο σε κοντινό νοσοκομείο. Ένας πατέρας κλαίει σιωπηλά, με το πρόσωπο κρυμμένο στα χέρια του, ενώ μία γυναίκα προσπαθεί να τον παρηγορήσει.
Το βράδυ, στο γυμναστήριο όπου έχουν βρει καταφύγιο οι οικογένειες των αγνοουμένων επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Μια σιωπή που έσπασε τη στιγμή που ανακοινώθηκε η ταυτότητα του έκτου διαπιστωμένου νεκρού: είναι μία μαθήτρια του λυκείου και οι γονείς της βγάζουν μία σπαρακτική κραυγή.
Γονείς μιλούν για τα τελευταία μηνύματα που έλαβαν από τα παιδιά τους. “Μου είπε: φοράμε τα σωσίβια. Μας λένε να περιμένουμε και να μην κινούμαστε, μαμά. Βλέπω ένα ελικόπτερο”, λέει η Παρκ Γιού-Σιν, μητέρα μίας μαθήτριας.
“Μπαμπά, το πλοίο βυθίζεται. Είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι, φοράω σωσίβιο. Τι πρέπει να κάνω;”, είπε κλαίγοντας στο τηλέφωνο ο Κιμ Μπουμ-Σου. “Θέλω να ξαναβρεθούμε ζωντανοί”, έλεγε ένα αγόρι στον πατέρα του όταν κόπηκε η σύνδεση.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι έλαβαν μηνύματα από τα παιδιά τους ενώ εκείνα ήταν παγιδευμένα στο εσωτερικό του πλοίου μετά το ναυάγιο. “Μπαμπά μην ανησυχείς. Φοράω σωσίβιο και είμαστε όλοι μαζί”, έγραψε στον πατέρα της η 18χρονη Σιν σύμφωνα με το νοτιοκορεάτικο MBC News. “Τα σωστικά συνεργεία έρχονται. Προσπάθησε να βγεις αν μπορείς”, της είπε ο πατέρας της αλλά η απάντησή της ήταν “μπαμπά δε μπορώ να βγω. Ο διάδρομος είναι γεμάτος παιδιά και το πλοίο έχει πάρει μεγάλη κλίση”. Η 18χρονη είναι ανάμεσα στους αγνοούμενους.
Αντίθετα, ένα αγόρι που έστειλε μήνυμα στη μητέρα του, σώθηκε. “Μαμά, μπορεί να μη μπορέσω να στο πω από κοντά. Σ’ αγαπώ”. “Κι εγώ σ’ αγαπώ γιέ μου” απάντησε η μητέρα του η οποία δεν γνώριζε για το ναυάγιο τη στιγμή του μηνύματος.
Πολλοί γονείς πέρασαν τη νύχτα στην αποβάθρα με τα μάτια στραμμένα στη θάλασσα, προς το σημείο όπου συνεχίζονταν υπό το φως των προβολέων οι έρευνες.
Στην απελπισία των συγγενών προστίθεται η οργή απέναντι στα μέσα ενημέρωσης, που κατηγορούνται για αδιακρισία, αλλά και απέναντι στις αρχές. Το θυμό τους «ένιωσε» για τα καλά ο πρωθυπουργός της Νότιας Κορέας που αποφάσισε πως έπρεπε να τους επισκεφτεί. Αλλά εκείνοι δεν ήθελαν εκείνον. Ήθελαν ζωντανά τα παιδιά τους.
Η οργή του κατευθύνεται και προς το πλήρωμα που έδωσε την εντολή στους επιβάτες να παραμείνουν στις θέσεις τους ή στις κουκέτες τους μετά το τράνταγμα που ακινητοποίησε το πλοίο.
Το σχολείο Ντανγούν στο Ανσα, νότια της Σεούλ, από όπου προέρχονταν οι μαθητές είναι κλειστό σήμερα. Μηνύματα έχουν κατακλύσει τα πανό που κρέμονται έξω από το κτίριο: “Σε παρακαλώ, έλα πίσω ζωντανός”, “Σ’ αγαπώ”…
Ένας από τους διασωθέντες, ο Κιμ Σουνγκ-Μουκ, διηγήθηκε στην νοτιοκορεατική τηλεόραση ότι είδε μία ομάδα 30 ανθρώπων που ήταν παγιδευμένοι σε αίθουσα του τετάρτου ορόφου. “Δεν μπορούσα να φτάσω σε αυτήν την αίθουσα γιατί το πλοίο είχε γείρει. Δεν μπορούσα να πιαστώ από πουθενά”.
Όταν έφθασαν οι διασώστες, ο άνδρας τούς βοήθησε να απεγκλωβίσουν κάποιους από τους μαθητές μέσω ενός σωλήνα του συστήματος πυρόσβεσης που χρησιμοποιήθηκε για να κρεμαστούν και να βγουν από την αίθουσα. Όμως, πολλοί ήταν πολλοί αδύναμοι για να το καταφέρουν.
“Έπρεπε να πιαστούν από τον σωλήνα και να σκαρφαλώσουν στο δάπεδο που είχε γείρει τελείως. Υπήρχαν τόσα παιδιά στο διάδρομο …και αυτό το νερό…δεν μπόρεσα να τούς σώσω όλους”, διηγήθηκε με λυγμούς.
Συγκλονιστικές είναι και οι εικόνες των συγγενών που ναύλωσαν φέρι για να πάνε στην περιοχή των ερευνών και να δουν μόνοι τους το βυθισμένο πλοίο και να εξακριβώσουν το γιατί οι έρευνες σταμάτησαν προσωρινά.
Ο πατέρας ενός 10χρονου κοριτσιού είπε ότι οι γονείς πλήρωσαν σχεδόν 42 ευρώ για να ναυλώσουν το φέρι που θα τους πήγαινε στο σημείο του ναυαγίου. Μαζί τους είχαν έναν δύτη κι έναν δημοσιογράφο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: REUTERS
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΙΡΗ ΚΑΛΟΥΤΣΑΚΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Νότια Κορέα: Η γκάφα του Reuters! Το μήνυμα «σώσε με» δεν εστάλη ποτέ!
Νότια Κορέα: “Γιαγιά νομίζω ότι θα πεθάνω”- Τα τελευταία λόγια μαθήτριας