Δημοσίευμα – βόμβα των “New York Times”

Οι τραπεζίτες της Wall Street, όπως επισημαίνεται, διευκόλυναν την Ελλάδα και άλλους να δανειστούν πέρα από τις δυνατότητές τους, με απόλυτα νόμιμες συμφωνίες. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι συμφωνίες στην περίπτωση της Ελλάδας, έφεραν ονομασίες εμπνευσμένες από την ελληνική μυθολογία, όπως Αίολος και Αριάδνη και στην ουσία αποτελούσαν “συγκαλυμμένα δάνεια” τα οποία όμως “δεν ήταν καταγεγραμμένα” ως τέτοια. Στο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι, το 2001, μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη, ο όμιλος Goldman Sachs είχε δανείσει στην ελληνική κυβέρνηση δισεκατομμύρια προκειμένου να ανταποκριθεί η Ελλάδα στις απαιτήσεις της ευρωζώνης, σε μια συμφωνία που είχε προωθηθεί ως “νομισματική συναλλαγή” και όχι ως δάνειο. Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα παραιτήθηκε από δικαιώματα σε τέλη αεροδρομίων ή κέρδη από τυχερά παιχνίδια για τα επόμενα χρόνια.

Επίσης, υποστηρίζεται ότι μια “παρόμοια συμφωνία” φαίνεται να πρότεινε ο όμιλος Goldman Sachs στην Ελλάδα και τον περασμένο Νοέμβριο, λίγο πριν η Αθήνα βρεθεί στο επίκεντρο της παγκόσμιας οικονομικής ανησυχίας, πρόταση που όμως απερρίφθη από την ελληνική κυβέρνηση. Μπορεί η Ελλάδα να μην εκμεταλλεύτηκε την πρόταση της Goldman Sachs το Νοέμβριο του 2009, όμως είχε καταβάλει στην τράπεζα 300 εκατομμύρια ευρώ ως αμοιβή για το διακανονισμό του 2001, σύμφωνα με τραπεζίτες που γνωρίζουν το θέμα. 

Σε ευθύνες της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και συγκεκριμένα του πρώην επικεφαλής της Μανώλη Κοντοπυράκη, για τη δημοσιοποίηση “ψευδών στοιχείων” για την ελληνική οικονομία, κάνει λόγο το ρεπορτάζ της νεοϋορκέζικης εφημερίδας. Στο δημοσίευμα φιλοξενούνται δηλώσεις του κ. Κοντοπυράκη ο οποίος, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη “προκειμένου να δραπετεύσει από την Ελλάδα”, και ο οποίος ισχυρίζεται ότι δεν φέρει καμία ευθύνη και ότι “το Υπουργείο Οικονομικών ασκούσε αθέμιτη πολιτική επιρροή στη Στατιστική Υπηρεσία”. 

Σύμφωνα με τον κ. Κοντοπυράκη, “η τεράστια απόκλιση των αριθμών σχετικά με το δημοσιονομικό έλλειμμα, από το αρχικά υπολογιζόμενο 3,7% του ΑΕΠ στο τωρινό 12,7% οφείλεται σε δύο παράγοντες: Την υπερβολική αισιοδοξία της προηγούμενης κυβέρνησης αφενός και αφετέρου την επιθυμία της τωρινής κυβέρνησης να επιρρίψει ευθύνες στους προκατόχους της και να εμφανίσει οποιαδήποτε οικονομική ανάκαμψη ως περισσότερο εντυπωσιακή. Οι αξιωματούχοι δεν αντιλήφθηκαν τον αντίκτυπο που θα είχε το νέο νούμερο στις διεθνείς χρηματαγορές”, υποστηρίζει ο κ. Κοντοπυράκης.