Το Economist αναφέρει πως “όλοι περιμένουν από τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ να “ρίξει στο τραπέζι” της επόμενης Συνόδου (30 Ιουνίου) νέα ονόματα. Μια πιθανή επιλογή θα μπορούσε να είναι ο Μπαρνιέ, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και άλλα ονόματα στο προσκήνιο, ίσως κατά τη διάρκεια της Συνόδου στην Ιαπωνία την επόμενη εβδομάδα.
Μια λύση για την άρση του αδιεξόδου θα μπορούσε να είναι να μπουν προς το παρόν “στο ψυγείο” οι διαβουλεύσεις για την Επιτροπή και να τεθούν προς συζήτηση τα άλλα πόστα (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ΕΚΤ) και μόλις βρεθεί άκρη να επιστρέψει στο τραπέζι το θέμα του προέδρου της Επιτροπής».
“Είναι νεκρή η διαδικασία Spitzenkandidat;”
«Είναι νεκρή η διαδικασία Spitzenkandidat; Κι αν είναι νεκρή, ποιος την σκότωσε;» διερωτάται ο Economist σε κύριο άρθρο του. Το κύριο θέμα στην ατζέντα της χτεσινής συνόδου κορυφής ήταν η εξεύρεση ενός ισορροπημένου – ιδεολογικά και πολιτικά – «πακέτου» αναφορικά με τη στελέχωση των κορυφαίων ευρωπαϊκών θέσεων.
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν ομαλά και υπήρξε αδιέξοδο μιας και το σύστημα Spitzenkandidat βρέθηκε στο στόχαστρο από πολλές πλευρές. Ήδη και κατά το παρελθόν είχαν διατυπωθεί ενστάσεις, ενώ ούτε και η Μέρκελ υπήρξε ένθερμος οπαδός του το 2014.
“Εξάψαλμος” σε Βέμπερ
Ωστόσο το σημερινό «μπάχαλο» έχει τις ρίζες του στο Ελσίνκι τον περασμένο Νοέμβριο, όταν το ΕΛΚ επέλεξε τον Βέμπερ ως τον κύριο υποψήφιό του, επισημαίνει.
Ο Βαυαρός πολιτικός δεν διαθέτει το αναγκαίο χάρισμα ούτε σχετική εμπειρία, ενώ κατάφερε να αποξενώσει τους κεντρώους και τους κεντροαριστερούς με τη μακρόχρονη ταύτισή του με τον Όρμπαν.
Επιπλέον, μόλις το 4% των Γάλλων ή των Γερμανών ψηφοφόρων δείχνουν να ψήφισαν με γνώμονα το σύστημα Spitzenkandidat, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Όλα αυτά δίνουν το τέλειο άλλοθι στους αντιπάλους τόσο του συστήματος Spitzenkandidat όσο και του ίδιου του Βέμπερ, να τον «πετάξουν στην πυρά», κάτι που επιχείρησαν να κάνουν χτες.
Ισχνές ελπίδες
Η απόφαση των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Φιλελεύθερων να μην υποστηρίξουν τον Βέμπερ έχουν πράγματι «ψαλιδίσει» τις ελπίδες του να εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής καθότι για να καταλάβει κάποιος υποψήφιος τη θέση αυτή, θα πρέπει να διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου.
Οι 11 από τους 27 Ευρωπαίους ηγέτες μπλόκαραν την υποψηφιότητά του, γεγονός που προκάλεσε δυσαρέσκεια στη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ, η οποία έσπευσε να καταστήσει σαφές ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έπρεπε και οι άλλοι δύο υποψήφιοι (Tίμερμανς και Βεστάγκερ) να αποσύρουν τις υποψηφιότητές τους, κάτι που με τη σειρά του ενόχλησε τον Ολλανδό πρωθυπουργό Ρούτε, ο οποίος χαρακτήρισε τη θέση αυτή ως «αδικαιολόγητη».
Ωστόσο, η θέση αυτή αντανακλά την πραγματικότητα των αριθμών, καθώς είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί να σχηματιστεί πλειοψηφία χωρίς τις ψήφους του ΕΛΚ, το οποίο όμως εμφανίζεται απρόθυμο να στηρίξει κάποια άλλη υποψηφιότητα εάν η δική του θα έχει απορριφθεί. Εάν οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν καταφέρουν να «τα βρουν» στο πρόσωπο του επικεφαλής της Επιτροπής, δεν θα μπορέσουν να ξεμπλέξουν το κουβάρι των υποψηφιοτήτων και για τις υπόλοιπες κορυφαίες θέσεις.
Σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό, «το υφιστάμενο αδιέξοδο, όπως ακριβώς και η αδυναμία διαμόρφωσης συναίνεσης στο θέμα των στόχων για την κλιματική αλλαγή, αποτελεί σημείο των καιρών, καθώς η ΕΕ είναι περισσότερο διαιρεμένη απ’ ό,τι στο παρελθόν, με περισσότερες διαχωριστικές γραμμές και κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό τόσο σε εθνικό επίπεδο όσο και σε ευρωπαϊκό».
