Σε έναν μικρό καταυλισμό προσφύγων στην κοιλάδα Μπεκάα στον ανατολικό Λίβανο ο Μοχάμαντ και οι τρεις αδελφές του φοβούνται ότι θα χάσουν μία ακόμη σχολική χρονιά καθώς δεν μπορούν να παρακολουθούν μαθήματα μέσω ίντερνετ.
Δεκάδες χιλιάδες παιδιά από τη Συρία αλλά και τον Λίβανο έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν το σχολείο από την αρχή της πανδημίας του κορονοϊού σε έναν Λίβανο που βρίσκεται εν μέσω οικονομικής κατάρρευσης, με τις πενιχρές υποδομές του να μην είναι κατάλληλες για την τηλεκπαίδευση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Κοιτάξτε το τηλέφωνό μου, πώς μπορεί ο γιος μου να κάνει μάθημα; Η οθόνη είναι σπασμένη (…) δεν έχω ίντερνετ”, καταγγέλλει ο Άμπντελ Νάσερ, πατέρας του Μοχάμαντ.
“Δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουμε ένα τηλέφωνο για τον καθένα, πρέπει πρώτα να ταΐσουμε τα παιδιά μας”, δηλώνει η σύζυγός του Σαμάα.
Ο 11χρονος Μοχάμαντ “δεν ξέρει πόσο κάνει 1 επί 1”, προσθέτει ο πατέρας του, πρόσφυγας στην Τερμπόλ με την οικογένειά του από το 2012. Το αγόρι ξεκίνησε σχολείο το 2019, με επτά χρόνια καθυστέρηση, όμως τα μαθήματα διακόπηκαν λόγω των περιοριστικών μέτρων που επιβλήθηκαν για την ανάσχεση της πανδημίας covid-19.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι αδελφές του Αμάλ, Χιντ και Σάρα, ηλικίας 12 με 14 ετών, παρακολούθησαν επί τέσσερα χρόνια απογευματινά μαθήματα που προσφέρονταν στους νέους Σύρους πρόσφυγες στα δημόσια σχολεία του Λιβάνου, τα οποία όμως παραμένουν κλειστά από τον Μάρτιο του 2020.
“Καταστροφή”
Με μια μεγάλη αφίσα που παρουσιάζει το αραβικό αλφάβητο, η μητέρα τους προσπαθεί με κόπο να αντισταθμίσει την έλλειψη σχολείου. Όμως η οικογένεια φοβάται ότι τα σχολεία δεν θα ανοίξουν ούτε το φθινόπωρο καθώς στον Λίβανο εξακολουθούν να εντοπίζονται καθημερινά πολλές εκατοντάδες νέα κρούσματα covid-19.
Σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Save the Children, περισσότερο από 1,2 εκατομμύριο παιδιά στον Λίβανο δεν πηγαίνουν σχολείο από την αρχή της πανδημίας. Η ίδια προειδοποίησε στις αρχές Απριλίου για μια εκπαιδευτική “καταστροφή”.
Η υγειονομική κρίση επιδείνωσε την κατάσταση στον Λίβανο, μια χώρα στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής. Περισσότεροι από τους μισούς Λιβανέζους ζουν πλέον κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως και το 90% των Σύρων προσφύγων – συνολικά 855.000 Σύροι πρόσφυγες έχουν καταγραφεί από τον ΟΗΕ.
“Κάποια παιδιά από τη Συρία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σχολείο για να δουλέψουν και να βοηθήσουν τις οικογένειές τους”, εξηγεί η Λίσα Αμπού Χάλεντ της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), επικαλούμενη τις εκτιμήσεις του λιβανέζικου υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με το οποίο “25.000 Σύροι μαθητές” εγκατέλειψαν το σχολείο τη σχολική χρονιά 2020- 2021.
“Πιστεύουμε ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πιο υψηλός”, αποκαλύπτει.
Σύμφωνα με την UNHCR, περισσότερο από το 50% των Σύρων παιδιών προσφύγων στον Λίβανο δεν έχουν πλέον πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Εγκατάλειψη
Η σχολική εκπαίδευση και πολλών παιδιών του Λιβάνου έχει διαταραχθεί.
Σε ένα διαμέρισμα μιας ετοιμόρροπης πολυκατοικίας στη συνοικία Μπουρζ Χάμουντ της Βηρυτού η Πάμελα έχει χάσει σχεδόν τη σχολική χρονιά καθώς δεν μπορεί να παρακολουθεί τακτικά την τηλεκπαίδευση.
“Διάβαζα σε αυτό το γραφείο”, διηγείται το 11χρονο κορίτσι δείχνοντας έναν σκονισμένο υπολογιστή χωρίς οθόνη. “Καταστράφηκε” από την έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού τον Αύγουστο του 2020, η οποία προκάλεσε ζημιές και στο διαμέρισμα της οικογένειας.
Από την τεράστια έκρηξη σκοτώθηκαν περισσότεροι από 200 άνθρωποι, ενώ καταστράφηκε το ένα τρίτο της λιβανέζικης πρωτεύουσας.
Ένας νέος υπολογιστής “κοστίζει πλέον εκατομμύρια” λίρες Λιβάνου, λέει η Πάμελα, καθώς ο πληθωρισμός ξεπέρασε το 140% το 2020.
Το κορίτσι άρχισε να παρακολουθεί την τηλεκπαίδευση από ένα κινητό τηλέφωνο, όμως τα προβλήματα στην όρασή της, οι διακοπές στην ηλεκτροδότηση και άρα στη σύνδεση στο ίντερνετ –”έως και για 18 ώρες την ημέρα”– δεν βελτίωσαν τα πράγματα αναγκάζοντάς την να εγκαταλείψει τις προσπάθειες.
“Είχα κουραστεί από την τηλεκπαίδευση, δεν μπορούσα άλλο”, δηλώνει.
Δίπλα της ο πατέρας της έχει μόνο μία λέξη στα χείλη “να φύγουμε”. Οδηγός ταξί, άνεργος εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο παραδέχεται ότι ήθελε η κόρη του να σταματήσει το σχολείο από την αρχή της χρονιάς. Όμως η Πάμελα εξακολουθεί να ονειρεύεται τα θρανία. “Θέλω να σπουδάσω για να μπορέσω αργότερα να βρω μια αξιοπρεπή δουλειά και να μπορέσω να βοηθήσω τους γονείς μου”.
