“Για όλους εκείνους που τον γνώρισαν και που μπόρεσαν να εκτιμήσουν τη δημιουργική ενέργειά του, τις καλλιτεχνικές αξιώσεις του, τη διαθεσιμότητα και τη γενναιοδωρία του, η παρουσία του θα παραμείνει ζωντανή και ακατάσβεστη”, αναφέρει η οικογένεια σε ανακοίνωση που έδωσε στη δημοσιότητα η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Παρισιού.
Ο Πιερ Μπουλέζ κατέχει το ρεκόρ στο χώρο της κλασικής μουσικής, όσον αφορά στα βραβεία Grammy, καθώς και με τις δύο ιδιότητές του (μαέστρος και συνθέτης) έχει βραβευθεί 26 φορές.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Γεννημένος στις 26 Μαρτίου 1926 στο Μονμπριζόν (κεντρική Γαλλία), ο Πιερ Μπουλέζ παρακολούθησε στο Ωδείο του Παρισιού μαθήματα του Ολιβιέ Μεσιαέν, ο οποίος θα επηρεάσει τα πρώτα του έργα.
Μυηθείς από τον Ρενέ Λάιμποβιτς στη δωδεκαφωνική τεχνική (σύνθεση στους δώδεκα ήχους της μουσικής κλίμακας), αυτός ο ερωτευμένος με τα μαθηματικά θα επιβληθεί γρήγορα ως μία από τις προσωπικότητες της μουσικής πρωτοπορίας μαζί με τους συγχρόνους του Στοκχάουζεν, Μπέριο, Λιγκέτι και Νόνο.
Ο Μπουλέζ αναπτύσσει μια μουσική που προέρχεται από τον σειριαλισμό (κατασκευή σε σειρές) της Δεύτερης Σχολής της Βιένης (Σένμπεργκ και Βέμπερν κυρίως).
Από τις γνωστότερες συνθέσεις του είναι το “Νυφικό πρόσωπο” (Le Visage Nuptial, 1947-50), το “Σφυρί χωρίς αφέντη” (Le Marteau sans Maître, 1953-54) και το “Πτυχή προς πτυχή, πορτρέτο του Μαλαρμέ” (Pli selon Pli, Portrait de Mallarmé, 1957-62), έργα που θεωρούνται από τα τολμηρότερα και πιο αντιπροσωπευτικά της μουσικής πρωτοπορίας του 20ού αιώνα.
Έγραψε, επίσης, πολυάριθμα και εξαιρετικά μαχητικά άρθρα, κάποια από τα οποία δημοσιεύτηκαν στον διεθνή Τύπο και εκδόθηκαν ως συλλογή με τον τίτλο “Απολογισμός ενός μαθητευόμενου” (Relevés d’Apprenti, 1966), το βιβλίο “Η μουσική, όπως τη σκέφτεται κανείς σήμερα” (Penser La Musique Aujourd’hui, 1963) και τη συλλογή συζητήσεων “Par Volonté et par Hasard” (1975).
Περιζήτητος και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, διηύθυνε, πάντα χωρίς μπαγκέτα, την Ορχήστρα του Κλίβελαντ (1967-1972), τη Συμφωνική Ορχήστρα του BBC (1971-1975) και τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης (1971-1977).
Ο Πιερ Μπουλέζ συμμετείχε επίσης σε μνημειώδεις παραγωγές όπερας όπως το “Δακτυλίδι των Νιμπελούγκεν” για το Φεστιβάλ Βάγκνερ του Μπαϊρόιτ (1976-1980) και η πρώτη ολοκληρωμένη εκδοχή της “Λούλου” του Μπεργκ στο Παλέ Γκαρνιέ στο Παρίσι (1970).
Εξοργισμένος με τη συντηρητική στάση του γαλλικού μουσικού κόσμου, αυτοεξορίστηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Επέστρεψε στη Γαλλία μόλις το 1974, όταν ο τότε πρόεδρος Ζορζ Πομπιντού του ζήτησε να ιδρύσει το Ircam (Ινστιτούτο Έρευνας και μουσικού/ακουστικού Συντονισμού) και το Ensemble intercontemporain, έναν πρώτο οργανισμό αφιερωμένο στη μουσική του καιρού μας.
Αυτός ο ακάματος αρχιτέκτονας θεσμών ίδρυσε επίσης τη Cité de la Musique (εγκαινιάστηκε το 1995) και τη Φιλαρμονική του Παρισιού, η οποία άνοιξε χωρίς αυτόν τον Ιανουάριο του 2015, καθώς ήταν ήδη άρρωστος.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
