Τα πρώτα αστέρια του Σύμπαντος γεννήθηκαν σε ομάδες και όχι μεμονωμένα διαπίστωσε μια διεθνής ομάδα επιστημόνων έπειτα από έρευνα που διεξήγε αξιοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη.
Μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, τα μόνα στοιχεία στο Σύμπαν ήταν το υδρογόνο, το ήλιο και το λίθιο. Τα περισσότερα από τα άλλα στοιχεία που αποτελούν τον κόσμο γύρω μας παρήχθησαν από τις πυρηνικές αντιδράσεις στα αστέρια. Ορισμένα στοιχεία σχηματίζονται από πυρηνική σύντηξη στον πυρήνα ενός άστρου και άλλα σχηματίζονται στον εκρηκτικό θάνατο ενός αστεριού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η πρώτη γενιά αστεριών, η πρώτη που παρήγε στοιχεία βαρύτερα από το λίθιο, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αλλά είναι δύσκολο να μελετηθεί επειδή κανένα δεν είχε ποτέ παρατηρηθεί άμεσα και θεωρείται ότι όλα έχουν ήδη εκραγεί ως σουπερνόβα.
Οι ερευνητές προσπαθούν να βγάλουν συμπεράσματα για τα αστέρια πρώτης γενιάς μελετώντας τη χημική «υπογραφή» της πρώτης γενιάς σουπερνόβα που αποτυπώθηκε στην επόμενη γενιά αστεριών. Με βάση τη σύνθεσή τους τα εξαιρετικά φτωχά σε μέταλλα αστέρια (σπάνια αλλά αρκετά σε αριθμό για να αναλυθούν ως ομάδα) πιστεύεται ότι είναι αστέρια που σχηματίστηκαν μετά τον πρώτο γύρο των σουπερνόβα.
Στην έρευνα, που δημοσιεύτηκε μόλις χτες (22/03/2023) στο περιοδικό «The Astrophysical Journal», μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο, το Εθνικό Αστρονομικό Παρατηρητήριο της Ιαπωνίας και το Πανεπιστήμιο του Χερτφορντσάιρ χρησιμοποίησε μια νέα προσέγγιση αξιοποιώντας την τεχνητή νοημοσύνη για να ερμηνεύσει τη χημική σύνθεση σε περισσότερα από 450 εξαιρετικά φτωχά σε μέταλλα αστέρια που έχουν παρατηρηθεί με τηλεσκόπια.
Εντόπισαν ότι το 68% αυτών των αστεριών έχουν χημικό αποτύπωμα που συνάδει με τον εμπλουτισμό από πολλαπλά προηγούμενα σουπερνόβα. Προκειμένου τα απομεινάρια από πολλά προηγούμενα σουπερνόβα να έχουν αναμειχθεί σε ένα μόνο αστέρι, συμπεραίνεται ότι τα σουπερνόβα πρέπει να έχουν εμφανιστεί σε κοντινή απόσταση και άρα σε πολλές περιπτώσεις τα αστέρια πρώτης γενιάς να έχουν σχηματιστεί μαζί σε ομάδες.
Η ερευνητική ομάδα ελπίζει να εφαρμόσει αυτή τη μέθοδο σε νέα δεδομένα από τρέχουσες και προγραμματισμένες έρευνες παρατήρησης για να κατανοήσει καλύτερα τις πρώτες μέρες του Σύμπαντος.
