Τον Σπύρο Ρωμιόπουλο τον φαντάρο στο Σουφλί από την Νέα Λάμψακο της Εύβοιας, που όμως δεν επέστρεψε ποτέ σπίτι του θυμίζει πολύ έντονα η υπόθεση του 26χρονου Θανάση Νικολάου στη Κύπρο.
Και δεν είναι τυχαίο που στη Μεγαλόνησο κλήθηκε για την εκταφή ο Φίλιππος Κουτσάφτης πρώην προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών. Πρόκειται για δυο υποθέσεις – μυστήριο που έως σήμερα έχουν καταχωρηθεί ως «ανεξιχνίαστες» και παρά τις … άκαρπες προσπάθειες κάποιων να τις αποδώσουν σε «παθολογικά αίτια» ή «αυτοκτονία».
Συγκλονίζουν οι υποθέσεις καρμπόν
Ο θάνατος στου στρατιώτη Νικολάου, επήλθε πριν από 15 χρόνια, ενώ του Ρωμιόπουλου αν και συνέβη πριν από 23 χρόνια, στη μνήμη της κοινής γνώμης είναι χαραγμένη ακόμη η μαυροφορεμένη φιγούρα των βιοπαλαιστών γονιών του και ειδικά του πατέρα του, που με την πλούσια από το πένθος γενειάδα, πάλευε για χρόνια να αποδείξει ότι ο γιος του έπεσε θύμα Τούρκων και Ελλήνων εμπόρων ναρκωτικών στον ακριτικό Έβρο. Πριν λίγες ημέρες οι μνήμες ζωντάνεψαν από την παρουσία μιας άλλης μάνας στην Κύπρο. Η Ανδριάνα Νικολάου βρέθηκε στο κοιμητήριο της Αγίας Φύλας στη Λεμεσό εκεί όπου παρουσία του ιατροδικαστή Φίλιππου Κουτσάφτη, πραγματοποιήθηκε η εκταφή των οστών του γιου της. Και κάπου εδώ για την ίδια αρχίζει ένας νέος γολγοθάς: να ανοίξει εκ νέου ο φάκελος της υπόθεσης και να δοθούν νέες οδηγίες από τον Γενικό Εισαγγελέα. 15 χρόνια μετά ίσως η ψυχή του Θανάση να βρει δικαίωση και να βγουν στο φως άγνωστες πτυχές του θανάτου του.
Η Κύπρια μητέρα του 26χρονου οπλίτη Θανάση Νικολάου που επί 15 χρόνια αναζητά μια πειστική απάντηση για τα αίτια θανάτου του γιού της
Εχθρός τους όχι μόνο ο χρόνος
Το 2005, ο Αθανάσιος Νικολάου, 26 ετών τότε, υπηρετούσε τους έξι μήνες υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας αλλά μετά από ένα μήνα και κατά τη διάρκεια μιας άδειας διανυκτέρευσης τον Σεπτέμβριο, που έπρεπε να επιστρέψει στο στρατόπεδο, η οικογένεια του ειδοποιήθηκε ότι δεν είχε επιστρέψει. Το σώμα του βρέθηκε στη συνέχεια κάτω από μια γέφυρα, όχι μακριά από το σταθμευμένο αυτοκίνητό του. Η οικογένειά του υποστήριξε ότι είχε σκοτωθεί από άλλο στρατιώτη. Η αρχική αστυνομική έρευνα, που ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2006, συμπέρανε ότι είχε πέσει από τη γέφυρα και πέθανε, αποκλείοντας οποιαδήποτε εγκληματική πράξη. Τον Ιανουάριο του 2020, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταδίκασε την Κύπρο για παραβίαση του άρθρου 2 της ΕΣΔΑ (δικαίωμα στη ζωή-ανεπαρκής έρευνα). Αυτή ήταν και η αιτία που αποφασίστηκε η εκταφή της σορού του, όμως έχει παρέλθει πολύς χρόνος, τα περισσότερα ευρήματα έχουν καταστραφεί αλλά φως με την εμπειρία του θα προσπαθήσει να ρίξει στα εργαστήρια ο γνωστός ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης που ήρθε στο νησί από την Αθήνα [ιστολογικές εξετάσεις κτλ].
Ο θάνατος-μυστήριο στο Σουφλί
Και στο μακρινό 1997, πάλι η ιατροδικαστική υπηρεσία Αθηνών, είχε κληθεί να αναδείξει τι μπορεί να συνέβη στα μέσα Ιουνίου εκείνου του έτους στο 640ο Tάγμα Πεζικού στο Σουφλί. Τότε που στη μονάδα παρουσιάζονται νέοι στρατιώτες ανάμεσα τους και ο 20χρονος Σπύρος Ρωμιόπουλος. Πριν περάσει μία εβδομάδα ξεκινούν για άσκηση, παρόλο που είναι βδομάδα προσαρμογής και οι νέοι στρατιώτες δεν ασκούν καμία υπηρεσία. Η άσκηση έχει πολλά προβλήματα στην οργάνωση της και τα νεύρα όλων είναι τεντωμένα. Κατά την διάρκεια της άσκησης ο αξιωματικός παίρνει τον Ρωμιόπουλο μαζί του για να ετοιμάσουν τους στόχους κάποιας βολής. Στα μέσα όμως της προετοιμασίας ο ίδιος αξιωματικός διατάζει τον 20χρονο να επιστρέψει στο στρατόπεδο με τα πόδια. Ο άτυχος νέος εκτελεί την διαταγή του ανωτέρου του.
‘Επεσε νεκρός στην επιστροφή
Ξεκινάει λοιπόν μία απόσταση γύρω στο μισό χιλιόμετρο στις τρεις το μεσημέρι με αφόρητη ζέστη και βαρύ οπλισμό. Από εκείνη την στιγμή και μετά τα ίχνη του χάνονται. Μετά από ώρες και αφού δεν έχει δώσει σημεία ζωής οι υπόλοιποι στρατιώτες ανησυχούν και αρχίζουν την αναζήτηση του. Τελικά τον βρίσκουν νεκρό! Επικρατεί τρόμος σε όλο το στρατόπεδο. Την επόμενη ημέρα στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης η ιατροδικαστής μετά τη νεκροψία και νεκροτομή που διενεργεί, γνωματεύει ότι ο στρατιώτης πέθανε από φυσικά αίτια, και συγκεκριμένα από πνευμονικό οίδημα.
Ο άτυχος φαντάρος Σπύρος Ρωμιόπουλος
Το ένοχο μυστικό
Αμέσως γίνεται με τιμητικό άγημα η μεταφορά του νεκρού στρατιώτη στον τόπο καταγωγής του, τη Νέα Λάμψακο της Εύβοιας και προγραμματίζεται η κηδεία του την επόμενη μέρα. Ωστόσο λίγες ώρες πριν ένας έφεδρος στρατιώτης από το τάγμα του Ρωμιόπουλου που συμμετείχε στο άγημα, πλησιάζει τους συγγενείς του άτυχου νέου και τους εκμυστηρεύεται κάτι το απίστευτο: «Το Σπύρο τον έχουν “φάει” από μέσα, μην πιστεύετε την ιατροδικαστική γνωμάτευση. Κάντε κάτι τώρα»!
Στο σημείο αυτό αλλάζουν όλα. Ο πατέρας του Σπύρου ζητάει απεγνωσμένα να ανοίξει το φέρετρο πριν την ταφή. Το φέρετρο ανοίγει και φανερώνει την αλήθεια. Διαπιστώνεται ότι στο κορμί του παιδιού του έχει φανερά σημάδια κακοποίησης, που όμως δεν καταγράφηκαν κατά την πρώτη νεκροψία. Από τους ιατροδικαστές Νόνα και Κουτσαύφτη θα μάθει αργότερα ότι κάποιος του έχει αφαιρέσει τα σπλάχνα και τα νύχια. Έτσι, οι αρχικές πλημμελείς ιατρικές εξετάσεις ανατρέπονται από τα πορίσματα των ιατροδικαστών, που αποκαλύπτουν σωρεία χτυπημάτων στο σώμα του ενώ σημαντικά στοιχεία δείχνουν «στραγγαλισμό».
Μάταιος ο αγώνας του πατέρα
Ο πατέρας του άτυχου στρατιώτη προσπαθεί με κάθε τρόπο να βρεθούν οι δράστες. Εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές και στα δελτία ειδήσεων. Τα λόγια του συγκινούν το πανελλήνιο: «Για μένα η ζωή έχει τελειώσει. Θα σας κυνηγήσω μέχρι το τέλος …». Σε χρόνο ρεκόρ αλλάζει και η ανακοίνωση του Γενικού Επιτελείου Στρατού για τα αίτια θανάτου. Από φυσικά αίτια μετατρέπονται σε εγκληματική ενέργεια. Αμέσως δίνεται εντολή στο Στρατοδικείο της Ξάνθης να αρχίσουν οι έρευνες για τις συνθήκες θανάτου.
Ο πατέρας του Σπύρου που πάλευε να αποδείξει πως το παιδί του δολοφονήθηκε
Ως βασικός ύποπτος κρίνεται ο άνθρωπος που έδωσε την εντολή στον στρατιώτη να αποχωρήσει από την άσκηση και να επιστρέψει στο στρατόπεδο την μοιραία εκείνη μέρα. Το στρατοδικείο τον αθωώνει λόγω ανεπάρκειας στοιχείων. Ξεκινούν νέα δικαστήρια και με τις εκ διαμέτρου αντίθετες γνωματεύσεις των ιατροδικαστών της Αλεξανδρούπολης και των Αθηνών γίνεται εκταφή του νεκρού στρατιώτη.
Μετά από τόσα χρόνια κανείς δεν έμαθε τι πραγματικά είχε γίνει ενώ όσοι είχαν σχέση με την υπόθεση, φαντάροι και αξιωματικοί, μετατέθηκαν αμέσως σε άλλες μονάδες. Τελικά τι πραγματικά συνέβη στον άτυχο νέο; Βρέθηκε σε λάθος σημείο την λάθος στιγμή και θέλησαν να του κλείσουν το στόμα γιατί κάτι είδε; Ερωτήματα για τα οποία ποτέ δεν δόθηκαν πειστικές απαντήσεις. Όπως και στην Λεμεσό!