Γιώργος Γαλίτης: Στη σειρά είχαμε παρεμβάσεις από πολιτικούς, λόγια κόπηκαν στο μοντάζ

Στην εποχή του σίριαλ “Κακός Βεζύρης” γύρισε ο ηθοποιός Γιώργος Γαλίτης.

Σε άγνωστα παρασκήνια από την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά “Κακός Βεζύρης” του MEGA αναφέρθηκε ο Γιώργος Γαλίτης σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον δημοσιογράφο Θάνο Ξάνθο.

Πώς προέκυψε ο ρόλος σας στη σειρά;

Το 1994 είχα συνεργαστεί για πρώτη φορά με τον Χάρη Ρώμα στο θέατρο, ήταν μαζί μας ο Σπύρος Παπαδόπουλος, η Άννα Κουρή, η Τζόυς Ευείδη και είχαμε γνωριστεί τότε. Ο «Κακός Βεζύρης» ήταν ένα τηλεοπτικό βήμα της Άννας Χατζησοφιά και του Χάρη Ρώμα, μετά τους «Μεν και Δεν», όπου είχα κάνει ένα πέρασμα.

Έγραψαν μαζί το σενάριο και η Άννα έπαιζε κιόλας. Είχαμε δουλέψει πολύ στο θέατρο, ήθελε να με πάρει και στη σειρά και έτσι προέκυψε ο ρόλος μου. Ήμουν ο Λάζαρος Λαζαρίδης, βοηθός του Χάρη Ρώμα στο υπουργείο. Η σειρά στηρίχτηκε σε μια πολύ ωραία ιδέα, τον Ιζνογκούντ, το κόμικ που έγινε πολιτική σάτιρα και μεταφέρθηκε σε έναν χώρο που θύμιζε Σεράι. Ήταν η προσπάθεια του υπουργού να γίνει Βεζίρης στη θέση του Βεζίρη.

Τι θυμάστε έντονα από αυτή τη σειρά;

Θυμάμαι ελάχιστα πράγματα από τα γυρίσματα, αλλά μου έχει μείνει αυτή η ζεστασιά και η φροντίδα που νιώθαμε σε κάθε γύρισμα. Υπήρχε μεγάλη προσοχή στη σκηνοθεσία, που την είχαν αναλάβει ο Χάρης, η Άννα και ο Κώστας Κιμούλης.

Στήνονταν οι σκηνές με συνέπεια και οργάνωση. Ο κάθε ρόλος «κούμπωσε» πολύ όμορφα με τον άλλον. Δεν υπήρχε πίεση, ένταση και τρέλα. Είχαμε την πολυτέλεια να φροντίζουμε τις σκηνές, να βλέπουμε λάθη και να τις ξαναγυρνάμε, αν κάτι δεν ήταν ωραίο. Νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκα σε αυτή τη σειρά, γιατί έχω να θυμάμαι την ποιότητα και τη φροντίδα όλου του πράγματος.

Υπήρχαν ευτράπελα που θυμάστε από τα γυρίσματα της σειράς;

Είναι πολλά τα χρόνια. Θυμάμαι κάτι γυρίσματα που είχαμε νύχτα σε μια πισίνα και έκανε πολύ κρύο και είχε χιόνι. Μου είχαν πει λοιπόν για πλάκα, αλλά εγώ δεν το γνώριζα, ότι πρέπει για τις ανάγκες της σειράς, να βουτήξω μέσα. «Πώς θα το κάνω αυτό βρε παιδιά;», τους είπα. Τελικά δεν έγινε ποτέ, αλλά εγώ ξημέρωσα με τον φόβο ότι θα με ρίξουν στην πισίνα.

Είχαμε επίσης κάποιες μικροπαρεμβάσεις από πολιτικούς για κάποια λόγια που ακούγονταν στη σειρά, αλλά κόπηκαν στο μοντάζ. Γιατί ήταν πολιτική σάτιρα σε prime time ζώνη τότε. Τολμηρό για την τότε εποχή. Για μένα πάντως, ήταν από τα πιο ωραία σενάρια που έχω υποδυθεί. Που θύμιζε πολύ και την «Μαύρη Οχιά» του Rowan Atkinson.