Μία δικαστική απόφαση που υπογραμμίζει τις ευθύνες για θέαση πειρατικού περιεχομένου καθιστώντας σαφές ότι η άγνοια του νόμου δεν αθωώνει.
Πριν από λίγες ημέρες, στις 8 Μαΐου 2025, εκδικάστηκε από το Ε’ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης υπόθεση σχετικά με την παράνομη θέαση πειρατικού τηλεοπτικού περιεχομένου σε δύο χώρους του διαμερίσματός του (σαλόνι και υπνοδωμάτιο). Η υπόθεση αφορούσε παραβίαση των διατάξεων του Π.Δ. 343/2002 περί προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων. Το πλημμεληματικό σκέλος είχε διαχωριστεί από το κακουργηματικό για να μην παραγραφεί και η εκδίκασή του αποδείχθηκε αποκαλυπτική για την υπερασπιστική γραμμή που θα επιχειρηθεί να επαναληφθεί στη συνέχεια. Ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών με τριετή αναστολή, καθώς και σε χρηματική ποινή για τα έξοδα της δίκης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο κατηγορούμενος στην ακροαματική διαδικασία, επισήμανε ότι τελούσε σε πλάνη, επειδή είχε συνάψει σύμβαση με εταιρεία πειρατικών συνδρομών μέσω διαδικτύου που θεωρούσε ότι είχε τα νόμιμα δικαιώματα. Η υπεράσπιση προχώρησε ακόμη πιο μακριά, προβάλλοντας ως αυτοτελή νομικό ισχυρισμό τη συγγνωστή πλάνη, χαρακτηρίζοντας τον κατηγορούμενο ως “χρήσιμο ηλίθιο” , δηλαδή ως κάποιον που, χωρίς δόλο, χρησιμοποιήθηκε εν αγνοία του από άλλους και ότι δεν γνώριζε. Στο άκουσμα αυτό μάλιστα υπήρξε μεγάλη απορία όσων παρευρίσκονταν μέσα στη δικαστική αίθουσα.
Ωστόσο, το Δικαστήριο, με τη συμβολή της Εισαγγελέως, απέρριψε τη λογική της «άγνοιας ως άφεση» και κρίθηκε ότι ο κατηγορούμενος δεν απαλλάσσεται από την ευθύνη του επειδή «δεν ήξερε» ή επειδή φάνηκε αφελής. Η δικαστική κρίση ήταν σαφής: η άγνοια του νόμου δεν αθωώνει, ενώ ο ισχυρισμός του «αναγκαίου ηλίθιου» δεν θεμελιώνει αθώωση.
Η υπόθεση αυτή υπογραμμίζει με έμφαση ότι η παρακολούθηση πειρατικού περιεχομένου, ακόμη και σε επίπεδο «θεατή», συνιστά ποινικά διωκόμενη πράξη. Δεν αρκεί η επίκληση «δεν ήξερα», ούτε η προβολή ρόλου θύματος. Η ευθύνη βαραίνει τον τελικό χρήστη που επιλέγει να παρακάμψει τους νόμιμους παρόχους. Το κακουργηματικό σκέλος της υπόθεσης έχει οριστεί για τις 8 Ιουνίου 2026, και η παρούσα δίκη λειτουργεί πλέον ως προάγγελος των ισχυρισμών που θα επανεμφανιστούν σε ανάλογες υποθέσεις.
Σημειώνεται ότι, αν η ίδια υπόθεση είχε λάβει χώρα μετά την εφαρμογή της νέας νομοθεσίας περί διοικητικών κυρώσεων, ο κατηγορούμενος θα είχε βρεθεί αντιμέτωπος και με σημαντικό πρόστιμο για τη χρήση πειρατικού περιεχομένου, καθώς ο νόμος προβλέπει πλέον διοικητικά πρόστιμα για τους τελικούς χρήστες και όχι μόνο για τους διανομείς ή παρόχους παράνομου σήματος.
