Η επικείμενη έκτακτη σύνοδος κορυφής της ΕΕ θα πρέπει να στείλει ένα “σαφές μήνυμα υπέρ της Ευρώπης”, θεωρεί ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Γκίντο Βεστερβέλε.
Αυτό είναι προς το συμφέρον και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προς το συμφέρον της Γερμανίας, εκτίμησε, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ο κ. Βεστερβέλε κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Μεξικό.
Στο μεταξύ, κορυφαίοι Γερμανοί ευρωβουλευτές πιέζουν για μία ταχεία επίλυση της κρίσης.
Ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας του SPD στο Ευρωκοινοβούλιο, Μάρτιν Σουλτς, ζήτησε άμεση λύση. “Κωλυσιεργίες και τακτικισμοί, διαφωνίες και κακοφωνίες των υπευθύνων πολιτικών της ΕΕ στην κρίση του ευρώ πρέπει να τελειώσουν. Προκαλούν σύγχυση στους πολίτες και αναπτερώνουν τους σπεκουλαδόρους”, τόνισε ο κ. Σουλτς και πρόσθεσε: “Οι κυβερνήσεις της ΕΕ πρέπει επιτέλους να παρουσιάσουν ένα συνολικό πακέτο που θα ηρεμήσει τις αγορές. Και όσο ταχύτερα, τόσο καλύτερα”.
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής της ομάδας ευρωβουλευτών του συγκυβερνώντος κόμματος των Φιλελευθέρων FDP, Αλεξάντερ Λάμπσντορφ, είπε στην εφημερίδα ‘Die Welt’ ότι “οι αγορές αναμένουν καθαρές και πειστικές απαντήσεις. Οι διχογνωμίες μεταξύ των κυβερνήσεων της ΕΕ για τη σωστή στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης, πρέπει επιτέλους να σταματήσουν”.
Ο επικεφαλής της ομάδας Ευρωβουλευτών του επίσης συγκυβερνώντος κόμματος της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης CSU, Μάρκους Φέρμπερ, τόνισε ότι “η ΕΕ δεν πρέπει να πάει στις θερινές διακοπές με μία ανοιχτή πληγή. Ειδάλλως το ευρώ κινδυνεύει να δεχτεί άμεσα κερδοσκοπικές επιθέσεις”.
Ο εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD επί των δημοσιονομικών, Κάρστεν Σνάϊντερ, διαπίστωσε για την Ελλάδα ότι “με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα είναι για τη χώρα αδύνατο να αντέξει το χρέος της”.
Όπως είπε στο ‘Handelsblatt Online’, “μ΄ ένα κούρεμα του χρέους και διαγραφή του 40 έως 50% θα διασφαλιστεί και μία ουσιαστική συμμετοχή των ιδιωτών πιστωτών”.
Ταυτόχρονα ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός απέρριψε τη λύση της επιμήκυνσης των ομολόγων υποστηρίζοντας ότι το μόνο που κάνει είναι να μεταθέτει το πρόβλημα στο μέλλον, χωρίς να ανταποκρίνεται στο αίτημα μιας δίκαιης κατανομής των βαρών ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα.
