Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε σήμερα (5.9.2024) πως η χώρα του έχει σκοπό να συνεχίσει να διοχετεύει φυσικό αέριο μέσω της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ πρόσθεσε πως η Μόσχα δεν μπορεί να αναγκάσει το Κίεβο να τηρήσει τη συμφωνία διέλευσης η οποία λήγει στο τέλος αυτής της χρονιάς.
«Όσο για την Ουκρανία, δεν εγκαταλείπουμε αυτή τη διέλευση, περιέργως, επειδή εμείς, και η Gazprom, σκοπεύουμε να εκπληρώσουμε όλες τις υποχρεώσεις μας προς τους καταναλωτές, με τους οποίους έχουμε μακροπρόθεσμα συμβόλαια», είπε χαρακτηριστικά ο Πούτιν. «Υπάρχει ένα συμβόλαιο διέλευσης φυσικού αερίου που λήγει στις 31 Δεκεμβρίου φέτος. Αλλά αν η Ουκρανία αρνηθεί αυτή τη διέλευση, λοιπόν, δεν μπορούμε να την αναγκάσουμε (σ.σ. να την επιτρέψει)» καταλήγει ο Πούτιν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κύριοι καταναλωτές της Gazprom στην Ευρώπη δεν φαίνεται να θέλουν να τελειώσει η συμφωνία διέλευσης ακόμη κι αν δίνουν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία. Ο σοβιετικής κατασκευής αγωγός Ουρενγκόι – Πομάρι – Ουλζχόροντ μεταφέρει αέριο από τη δυτική Σιβηρία μέσω της Σούντζα στη ρωσική περιφέρεια του Κουρσκ. Στη συνέχεια το αέριο μεταφέρεται μέσω Ουκρανίας προς τη Σλοβακία.
Στη Σλοβακία, ο αγωγός αερίου χωρίζεται, με μία από τις διακλαδώσεις να πηγαίνει στην Τσεχική Δημοκρατία, και την άλλη στην Αυστρία. Οι κύριοι αγοραστές αερίου είναι η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Αυστρία.
Αν η Ουκρανία αρνηθεί τη διέλευση ρωσικού αερίου, τότε η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει τον αγωγό αερίου TurkStream κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα για να προμηθεύσει την Ευρώπη.
«Η Ουκρανία αρνείται τη διέλευσή μας, που σημαίνει ότι οι όγκοι αερίου που εισέρχονται στην Ευρώπη θα μειωθούν», είπε ο Πούτιν. «Θα ακολουθήσουν άλλες διαδρομές, ιδιαίτερα μέσω του TurkStream, ίσως εν μέρει μέσω του Blue Stream επίσης στην Τουρκία. Αλλά αυτό είναι επιλογή τους, πώς θα τους επηρεάσει, δεν γνωρίζω πλήρως».
Εξάλλου, αναφερόμενος στο ενδεχόμενο συνομιλιών με την Ουκρανία για το τέλος του πολέμου, ο Πούτιν, αν και το Κρεμλίνο δηλώνει πως οι όροι για ειρηνευτικές συνομιλίες δεν πληρούνται προς το παρόν, κατονόμασε την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία, ως πιθανούς μεσολαβητές και επανέλαβε την άποψή του ότι μια αρχική συμφωνία που είχε επιτευχθεί κατά τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου σε συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη, η οποία δεν εφαρμόστηκε ποτέ, μπορεί να αποτελέσει βάση για συνομιλίες.
