SOS εκπέμπει ο ΣΕΒ προς την κυβέρνηση καθώς στο εβδομαδιαίο δελτίο του για την ελληνική οικονομία προειδοποιεί με τον πιο εμφατικό τρόπο για τον κίνδυνο στάσης πληρωμών εαν δεν κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση.
”Στη δημοκρατία μπορεί να μην υπάρχουν αδιέξοδα , αλλά στην οικονομία υπάρχουν. Το θέμα δεν είναι ποιος θα κυβερνά στην κατάρρευση της χώρας αλλά με ποιον τρόπο η κατάρρευση θα αποφευχθεί”.
Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων χαρακτηρίζει ως αναγκαία την έγκαιρη ολοκλήρωση της αξιολόγησης μιλώντας ξεκάθαρα για στάση πληρωμών.
”Τα χρηματοδοτικά ανοίγματα μπορεί να γίνουν απαγορευτικά σε λίγους μήνες και η μη κάλυψή τους θα οδηγήσει σε στάση πληρωμών και σε περαιτέρω φτωχοποίηση του πληθυσμού”.
Διαβάστε τα κυριότερα σημεία της ανάλυσης από τον ΣΕΒ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι ελληνικές επιχειρήσεις λειτουργούν κάτω από αντίξοες συνθήκες. Η υπερφορολόγηση των συνεπών επιχειρήσεων και η απαθής παραμέληση από την κυβέρνηση του έργου της προώθησης των επενδύσεων μπορεί βραχυπρόθεσμα να μην οδηγούν σε ορατά σημάδια αποσύνθεσης της οικονομίας, αλλά μακροπρόθεσμα υποσκάπτουν τα θεμέλια της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας. Τα αντικίνητρα στην εργασία και στην επιχειρηματική δραστηριότητα συσσωρεύονται επικίνδυνα και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε μία οικονομία χαμηλής παραγωγικότητας και χαμηλών αμοιβών. Επίσης οδηγούν σε ένα κράτος δυσλειτουργικό και ανήμπορο να παράσχει στους πολίτες τα στοιχειώδη αγαθά της απασχόλησης και της κοινωνικής προστασίας και ηρεμίας.
Για να υπάρξει αύξηση επενδύσεων πρέπει να υπάρξει ένα πλαίσιο φιλικό στην επιχειρηματικότητα, που θα μειώνει το ενεργειακό, το φορολογικό, το γραφειοκρατικό κόστος και θα σαρώνει τα επιμέρους ρυθμιστικά εμπόδια σε κλάδους που μπορούν να γίνουν πιο εξωστρεφείς. Σε συνδυασμό με ένα φιλόδοξο πρόγραμμα οριζόντιων επενδυτικών κινήτρων θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν οι επενδύσεις στη χώρα.
Αντί γι’ αυτό, όμως, η χώρα έχει εμπλακεί στα γρανάζια μίας αλλόκοτης πολιτικής διελκυστίνδας. Τα αντικίνητρα αφθονούν, ομάδες πίεσης επιδιώκουν ίδια πολιτικά συμφέροντα και διαδοχικές κυβερνήσεις δια πράξεων ή παραλείψεων συναινούν προς ίδιον πολιτικό όφελος. Και αυτά γίνονται σε ένα πλαίσιο απαλλοτρίωσης του όποιου πλούτου και εισοδήματος δημιουργούν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα. Η κατάσταση αυτή όμως έχει ημερομηνία λήξης, καθώς τα πλεονάσματα και οι αποταμιεύσεις δεν επενδύονται στη χώρα, αλλά φεύγουν στο εξωτερικό. Η ανεργία και η ανέχεια γιγαντώνονται, με τους νέους να μη βλέπουν μέλλον στη χώρα μας, τους ηλικιωμένους ανήμπορους να αντιδράσουν στη φτωχοποίηση από τις περικοπές στις συντάξεις και πολλούς εργαζόμενους να δουλεύουν σε κλάδους χαμηλής προστιθέμενης αξίας και πενιχρών αμοιβών, με κακές εργασιακές συνθήκες.
Πολλές μικρές επιχειρήσεις φοροδιαφεύγουν για να επιβιώσουν, αφού δεν έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση και ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν εξαιρετικά υψηλή φορολογία. Η δε παραγωγικότητά τους συνεχώς μειώνεται, αφού δεν γίνονται επενδύσεις.
Το 2014 το έλλειμμα των επενδύσεων στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 5,7% του ΑΕΠ ή σε περίπου 10 δισ. ευρώ τον χρόνο σε σχέση με τον μέσο όρο στην Ε.Ε. Το μεγαλύτερο έλλειμμα επενδύσεων, -476 εκατ. ευρώ παρουσιάζεται στα δίκτυα (Ενέργεια, Νερό) και ακολουθούν τα Τρόφιμα-Ποτά ( -187 εκατ. ευρώ).
Πηγή Ημερησία
