Την ώρα που σχεδόν όλη η Ευρώπη, πλην Γερμανών και πειθήνιων, αλλά διαρκώς λιγότερο πρόθυμων συνοδοιπόρων, Αμερικανοί και Ελληνες ασφαλώς ζητούν να αντικατασταθεί η λιτότητα, η έγκυρη αλλά γνωστή για τις απόψεις της εφημερίδα ζητά να μειωθούν οι μισθοί στην περιφέρεια ως και 30%.
Άλλη μία νεοφιλελεύθερη ιδεολογική μπαρούφα που συνδέει την ανταγωνιστικότητα με τους μισθούς σε σχεδόν απόλυτο βαθμό. Πρόκειται περί ιδεολογικής αγκύλωσης και ανοησίας ειδικά για την Ελλάδα. Πρώτη απόδειξη αποτελεί το γεγονός πως η μείωση των μισθών και των συντάξεων τα προηγούμενα χρόνια ήταν η καταστροφή της χώρας αφού προκάλεσε βαθιά ύφεση, ανεργία, ¨λουκέτα¨, πτώση του ΑΕΠ 25%, ανθρωπιστική κρίση και πολλά άλλα δεινά. Και ασφαλώς δημοσιονομική ασφυξία αφού το μειωμένο εισόδημα συνεπαγόταν μειωμένα έσοδα από τη στιγμή που συνέχιζαν να φορτώνονται τα φορολογικά βάρη στα συνήθη υποζύγια.
Δεύτερη απόδειξη αποτελούν οι έρευνες που έκαναν ο ΣΕΒ και διάφοροι φορείς στην Ελλάδα. Οι μισθοί ως στοιχείο που εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα δεν ήταν ποτέ στη χώρα μας στις πρώτες θέσεις.
Προηγούνταν η γραφειοκρατία του Δημοσίου, το ασταθές φορολογικό καθεστώς και οι υψηλή συγκριτικά με τους γείτονες φορολογία, οι ασφαλιστικές εισφορές και πολύ κάτω στη λίστα με τα εμπόδια ακολουθούσαν οι μισθοί.
Επομένως, αν κάποιος ειλικρινά επιθυμεί τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας οφείλει πρώτα να παραμερίσει τα μεγάλα εμπόδια, πράγμα που η τρόικα αρνήθηκε επιδεικτικά να κάνει τα προηγούμενα χρόνια.
Εξετάζοντας σε βάθος το θέμα επανερχόμαστε αναγκαστικά στην ανυπαρξία ικανών και αποτελεσματικών ελεγκτικών μηχανισμών. Γιατί όταν η φοροδιαφυγή ξεπερνά τα 10 δις. ευρώ ετησίως με την πάταξή της υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό για μείωση των φόρων και επομένως αύξηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.
Σε έρευνες που είχαν κάνει στο παρελθόν τα ασφαλιστικά ταμεία είχε καταδειχθεί πως αν περιοριζόταν δραστικά η εισφοροδιαφυγή ήταν εφικτό να περιοριστεί σχεδόν στο μισό η ασφαλιστική επιβάρυνση μισθωτών και επιχειρήσεων.
Κι ενώ οι λύσεις είναι εδώ μπροστά μας ορισμένοι επιχειρούν να ξαναθέσουν είτε το θέμα της μείωσης των μισθών, είτε της μείωσης των συντάξεων. Αλήθεια τι έκανε πέντε χρόνια η τρόικα στο σκέλος της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής;
Γιατί δεν έθετε βέτο και γιατί δεν σταματούσε την καταβολή των δόσεων εφόσον δεν δημιουργούνταν ικανοί ελεγκτικοί μηχανισμοί; Τι έκαναν οι κυβερνήσεις; Πέντε χρόνια και δεν κατάφεραν να στήσουν ικανούς ελεγκτικούς μηχανισμούς;
Μάλιστα η τρόικα εμπόδιζε ακόμα και την πρόσληψη ικανού αριθμού ελεγκτών παρότι οι υπηρεσίες ήταν γυμνές; Γιατί άραγε; Μήπως αυτή είναι η μεγάλη απάτη; Μήπως είναι το κόλπο που επέτρεπε να εμφανίζονται ως ισχυρά τα επιχειρήματα για μείωση μισθών και συντάξεων, που είναι στο κέντρο της νεοφιλελεύθερης αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης, της κάθε κρίσης; Μήπως για άλλη μία φορά προκάλεσαν γιγάντια αναδιανομή εισοδήματος; Και μήπως αυτός ήταν ο κεντρικός στόχος της τρόικας;
Η νέα κυβέρνηση καλά κάνει και αντιστέκεται σε νέα υφεσιακά μέτρα. Θα διαπράξει τεράστιο έγκλημα αν υποχωρήσει. Η λύση βρίσκεται στις ριζικές μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι θα γίνει η ελληνική οικονομία ανταγωνιστική σε βάθος χρόνου.
Και να εξηγούμαστε. Η μεγαλύτερη και πιο αποδοτική μεταρρύθμιση που θα αναμορφώσει τη χώρα είναι εκείνη που απαιτείται στην παιδεία και την έρευνα.
