Υπενθυμίζοντας την πτώχευση της αμερικανικής τράπεζας Lehman Brothers το φθινόπωρο του 2008, κάλεσε να μην “επαναληφθεί μια αποτυχία αυτού του τύπου, δεδομένου μάλιστα ότι θα μπορούσε να έχει δραματικές συνέπειες για ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ”.
Όπως λέει ο κ. Ρέιντερς “αν η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα που θα πτωχεύσει, τότε τα βλέμματα θα στραφούν στη συνέχεια και σε άλλες χώρες όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιταλία, ίσως το Βέλγιο αλλά επίσης και η Γαλλία, όταν βλέπουμε το επίπεδο του ελλείμματος και του χρέους της”.
Ακόμα, παραδέχεται ότι δεν καταλαβαίνει “πολύ καλά” τις επιφυλάξεις ορισμένων χωρών να βοηθήσουν την Ελλάδα, διότι “όταν επρόκειτο για την υποστήριξη των τραπεζών μας, δεν διστάσαμε. Μιλήσαμε για εγγυήσεις “τρισεκατομμυρίων” ευρώ, μια λέξη που δεν ήταν ακόμη γνωστή την εποχή εκείνη”.
Μάλιστα είπε ότι “πρέπει να υπενθυμίσουμε σε ορισμένους πολιτικούς στο βόρειο τμήμα της Ευρώπης ότι το ευρώ είναι ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα προπάντων για τις χώρες εξαγωγείς, όπως η Γερμανία, το Μπενελούξ και η Σκανδιναβία. Όταν πηγαίνετε στην Αθήνα, βλέπετε στους δρόμους Mercedes και Audi”, σημειώνει.
Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι πρέπει πρώτη η Ελλάδα να καταβάλει προσπάθειες, αλλά “αν είναι να της προκαλέσουμε ασφυξία, αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Ο στόχος δεν είναι να πεθάνει η χώρα θεραπευμένη. Όπως λέει πρέπει να δώσουν στην Ελλάδα τον επαρκή αριθμό ετών για να ασκήσει πραγματικά το μεταρρυθμιστικό της σχέδιο: 4, 5 ή 7 χρόνια.
Τέλος, διάκειται ευνοϊκά στο να συμμετάσχουν οι τράπεζες, αλλά σε εθελοντική βάση, στο σχέδιο βοήθειας, αλλά αρνείται να πληρώσει η Ελλάδα υψηλό τίμημα για την χορήγηση νέων διμερών δανείων. “Δεν θέλω να ζητήσω από τον ελληνικό λαό να πληρώσει πολλά στο βελγικό λαό για τη βοήθειά του, διότι αυτό δεν είναι πλέον αλληλεγγύη”, τόνισε χαρακτηριστικά.
