Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ένα από τα χαρακτηριστικά του Έλληνα είναι το γεγονός ότι δε βιάζεται να κάνει κάποια δουλειά.
Θα εξαντλήσει την προθεσμία που έχει στη διάθεσή του για να εκπληρώσει μια υποχρέωσή του, γενικά θα πάει με τον δικό του ρυθμό, με το πάσο του, που λέμε, μέχρι να κάνει αυτό που πρέπει.
Και αν κάποιος του επισημάνει ότι άργησε, η απάντηση είναι έτοιμη, αποστομωτική και έχει δοθεί εδώ και πολλά χρόνια: «Κάλλιο αργά παρά ποτέ». Πώς, όμως, βγήκε αυτή η φράση που έχει… λυτρώσει τόσους και τόσους Έλληνες;
Ποιος ήταν αυτός που την είπε πρώτη φορά, εξασφαλίζοντας έτσι, χωρίς να το ξέρει εκείνη τη στιγμή, ένα εκπληκτικό επιχείρημα για όποιον θέλει να δικαιολογήσει το γεγονός ότι αργεί να κάνει κάτι που θα έπρεπε να γίνει νωρίτερα;
Αν θέλουμε να βρούμε την απάντηση σε αυτό, θα πρέπει να πάμε πίσω. Πολύ πίσω. Θα πρέπει, βασικά, να πάμε στην αρχαιότητα, τότε που οι Έλληνες σίγουρα ήταν πιο… ορεξάτοι από ό,τι σήμερα και μάλλον δεν έχαναν τον χρόνο τους άσκοπα πριν κάνουν αυτό που πρέπει.
Όχι όλοι τουλάχιστον και σίγουρα όχι ο Σωκράτης, ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος, ο οποίος φέρεται να είναι ο «πατέρας» αυτής της φράσης.