Η δύναμη της μουσικής και η επιδραστικότητά της είναι τεράστια ακόμα και για τα… ποντίκια. Σύμφωνα με ιαπωνική μελέτη τα τρωκτικά είναι σε θέση να καρτούν τον ρυθμό όταν ακούνε μουσική, όπως ακριβώς και ο άνθρωπος, ακόμα και αν δεν επηρεάζει το συναίσθημά τους.
Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου του Τόκιο έπαιξαν μουσικές του Μότσαρτ και τραγούδια των Κουΐν καθώς και το «Born This Way» της Λέιντι Γκάγκα σε ποντίκια που φορούσαν μικροσκοπικούς αισθητήρες για να εντοπίσουν ακόμη και την μικρότερη κίνηση.
Διαπίστωσαν ότι τα ποντίκια μπορούσαν να συγχρονίζουν τις κινήσεις τους στον ρυθμό, κάτι που μέχρι τώρα θεωρούνταν αποκλειστικά ανθρώπινη ικανότητα.
Η δύναμη της μουσικής
«Οι εγκέφαλοι των ποντικιών είναι σχεδιασμένοι ώστε να ανταποκρίνονται καλά στη μουσική», ακόμη και αν τα σώματά τους κινούνται ελάχιστα, λέει ο βοηθός καθηγητή Χιροκάζου Τακαχάσι, ο οποίος ανήκει στην ομάδα που διενήργησε την έρευνα.
«Όλοι μας πιστεύουμε ότι η μουσική έχει μαγικές ιδιότητες, αλλά δεν ξέρουμε τίποτα για τους μηχανισμούς της», εξήγησε σήμερα ο ίδιος στο AFP.
Επομένως «θέλαμε να διαπιστώσουμε τι είδους ηχητικές ανταποκρίσεις ελκύουν τους εγκεφάλους τους (των ποντικών) χωρίς την επίδραση του συναισθήματος ή της μνήμης».
«Η μουσική κινεί το σώμα. Ξεπερνάει το ακουστικό σύστημα και επηρεάζει το κινητικό σύστημα…η δύναμη της μουσικής είναι τόσο μεγάλη», λέει ο Τακαχάσι.
Η έρευνα
Η έρευνα επικεντρώθηκε κυρίως στη «Σονάτα για Δύο Πιάνα σε D ματζόρε K448» του Μότσαρτ, την οποία οι επιστήμονες έπαιξαν σε τέσσερα διαφορετικά τέμπο.
Αλλά οι επιστήμονες δοκίμασαν επίσης το «Born This Way», το «Another One Bites the Dust», το διάσημο κομμάτι των Queen καθώς και το «Beat It» του Μάικλ Τζάκσον, όλα τραγούδια που επέλεξαν οι μαθητές του Τακαχάσι.
Σε αντίθεση με άλλα κατοικίδια, όπως οι παπαγάλοι, που φημίζονται για τις πετυχημένες μιμήσεις τους της μουσικής και άλλων ήχων, αυτή ήταν η πρώτη φορά που τα ποντίκια στο πείραμα άκουγαν μουσική.
Οι επιπτώσεις της μουσικής στα ποντίκια πιθανόν να είχαν παραβλεφθεί μέχρι σήμερα επειδή προηγούμενες έρευνες πραγματοποιούνταν κυρίως με τη χρήση οπτικού υλικού και όχι αισθητήρων κινήσεως καθιστώντας τις ελάχιστες κινήσεις των ζώων δυσκολότερες να εντοπιστούν, εξηγεί ο Τακαχάσι.
Στο μέλλον, ο Τακαχάσι λέει ότι θέλει να προχωρήσει σε έρευνες πέραν από τον ρυθμό και να εξερευνήσει τις επιπτώσεις της μελωδίας και της αρμονίας στον εγκέφαλο.
«Αν η μουσική επιδρά στο συναίσθημα θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να φτάναμε στο σημείο όπου θα το βλέπαμε σε ζώα», καταλήγει.