Με άρθρο του Θανάση Καρτερού που έχει τίτλο «Η μπάρα και η αμπάρα», η εφημερίδα αναφέρει πως επί της ουσίας ο Πύρρος Δήμας εγκαλείται για τι συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ και ψήφισε το μνημόνιο της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. «Μπορεί να χάρηκαν όλοι τις μάχες της μπάρας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συγχωρούν τις πολιτικές της αμπάρας με τις οποίες φυλακίστηκε η ελληνική κοινωνία», αναφέρει.
Κάνει όμως αναφορά και στο σκάνδαλο με τα αναβολικά στην άρση βαρών. Γράφει: «Ακόμα και αν υποθέσει κανείς ότι δεν είδε και δεν άκουσε τίποτε για το αποδεδειγμένο πάρτι των αναβολικών, που έβαλε αμπάρα στην άρση βαρών, το όνομά του ο ίδιος το έβγαλε στο παζάρι. Πάνω στον πάγκο του Βενιζέλου και του Σαμαρά. Ο ίδιος το πρόσφερε σε όλους τους νόμους και τα μέτρα της αμπάρας. Ο ίδιος, αιωνίως αμίλητος, μόνο σήκωνε το χέρι για να ψηφίσει όλα εκείνα που ακόμα πληρώνουν οι έγκλειστοι της αμπάρας».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και καταλήγει: «Αφού όμως αποφάσισε να εμπλακεί σε συγκεκριμένο είδος πολιτικής, να στρατευθεί στην παρακμή του ΠΑΣΟΚ, να θέσει το όνομά του στη διάθεση των αυτουργών της αμπάρας, εύλογο είναι ότι θα γίνει και στόχος κριτικής. Η αλήθεια δεν κρύβεται πίσω από κανένα μετάλλιο και πίσω από κανένα εξώδικο. Το όνομα της άρσης βαρών το κατεδάφισαν μόνοι τους. Το όνομα του Πύρρου, ένα όνομα που όλοι αγαπήσαμε, το κατεδαφίζει συστηματικά ο ίδιος».
Ας αφήσουμε στην μπάντα το εξώδικο κατά της «Αυγής», στο οποίο βούλιαξε ο Πύρρος Δήμας με αφορμή ένα ενυπόγραφο σημείωμα, που κατά τη γνώμη του τον έθιγε. Ας αφήσουμε επίσης στην μπάντα την ετερόκλητη μάζωξη Γραμματέων και Φαρισαίων, που έσπευσαν να επιτεθούν στην εφημερίδα διότι τόλμησε να αμαυρώσει το όνομα του Πύρρου. Ένα όνομα που θα έπρεπε να μείνει στο απυρόβλητο, διότι συμβολίζει αξίες, ιδεώδη, τη δύναμη της Ελλάδας, την ψυχή της, την εθνική μας ενότητα. Και ό,τι άλλο θέλετε και θέλουν.
Ας σταθούμε λίγο στο όνομα. Εδώ υπάρχει πάντα ένα πρόβλημα. Ένα ζήτημα είναι να κάνει κανείς όνομα με την αφοσίωση, τον ιδρώτα, τις επιτυχίες του. Άλλο ζήτημα όμως είναι να σταθεί στη συνέχεια στο ύψος του ονόματός του. Διότι η δημοσιότητα και η δόξα θέλουν τη διαχείρισή τους. Άλλο η μπάρα και άλλο η αμπάρα, με δύο λόγια. Μπορεί να χάρηκαν όλοι τις μάχες της μπάρας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι συγχωρούν τις πολιτικές της αμπάρας με τις οποίες φυλακίστηκε η ελληνική κοινωνία.
Δικαίωμά του, αλλά ο Πύρρος μετά την μπάρα διάλεξε την αμπάρα. Ακόμα και αν υποθέσει κανείς ότι δεν είδε και δεν άκουσε τίποτε για το αποδεδειγμένο πάρτι των αναβολικών, που έβαλε αμπάρα στην άρση βαρών, το όνομά του ο ίδιος το έβγαλε στο παζάρι. Πάνω στον πάγκο του Βενιζέλου και του Σαμαρά. Ο ίδιος το πρόσφερε σε όλους τους νόμους και τα μέτρα της αμπάρας. Ο ίδιος, αιωνίως αμίλητος, μόνο σήκωνε το χέρι για να ψηφίσει όλα εκείνα που ακόμα πληρώνουν οι έγκλειστοι της αμπάρας. Αυτή είναι η αλήθεια.
Αφού όμως αποφάσισε να εμπλακεί σε συγκεκριμένο είδος πολιτικής, να στρατευθεί στην παρακμή του ΠΑΣΟΚ, να θέσει το όνομά του στη διάθεση των αυτουργών της αμπάρας, εύλογο είναι ότι θα γίνει και στόχος κριτικής. Ενίοτε και πολεμικής. Η αλήθεια, δυστυχώς γι’ αυτόν, αλλά και για εμάς, δεν κρύβεται πίσω από κανένα μετάλλιο και πίσω από κανένα εξώδικο. Το όνομα της άρσης βαρών το κατεδάφισαν μόνοι τους. Το όνομα του Πύρρου, ένα όνομα που όλοι αγαπήσαμε, το κατεδαφίζει συστηματικά ο ίδιος. Τα υπόλοιπα δεν είναι της μπάρας, αλλά της αμπάρας…
