Η δίψα για την εξουσία πρέπει να έχει και όρια! Όταν ένας αιρετός βλέπει ότι δεν τα καταφέρνει και παίρνει στον λαιμό του το κοινωνικό σύνολο, καταστρέφοντας την ποιότητα ζωής των ανθρώπων, πρέπει να αποχωρεί οικειοθελώς. Αυτή είναι μια πολιτικά έντιμη, αξιοσέβαστη και θαρραλέα στάση αλλά …… σπάνια!
Συνήθως, κανείς από αυτούς, τους μη ικανούς, «επαγγελματίες» πολιτικούς, δεν νοιάζεται για το σύνολο και εκμεταλλευόμενοι το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγεσθαι δοκιμάζουν ξανά και ξανά την τύχη τους μήπως φανούν τυχεροί και συνεχίσουν να παρασιτούν στις δάφνες των αξιωμάτων. Διότι όταν κάποιος δεν προσφέρει και μόνον απολαμβάνει τη χλιδή και το κύρος των τίτλων, παρασιτεί επικινδύνως.
Την τελευταία δεκαετία ζούμε σε μια πόλη που, χρόνο με τον χρόνο, εξαθλιώνεται, πνίγεται στο σκουπίδι, είναι σκοτεινή, αφώτιστη, αφρόντιστη με ευνοϊκές συνθήκες για κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά, εχθρική προς τους νέους και τα παιδιά, μια πόλη που ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί αντί να φροντίζει τους ανθρώπους της.
Και τώρα, στις εκλογές, η ίδια δημοτική αρχή έρχεται να ξαναδιεκδικήσει τη διοίκηση του δήμου. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, με ποια διαπιστευτήρια ελπίζει να μας πείσει ότι είναι ικανή να της εμπιστευτούμε την πόλη μας που, όπως οι ίδιοι λένε, «η πόλη μας είναι η ζωή μας»;
Και πώς μπορεί να μας πείσει ότι θα αλλάξει κάτι, όταν το μόνο της επίτευγμα, σε μια ολόκληρη δεκαετία, ήταν να διαλύσει έναν υποδειγματικό δήμο; Και αφού δεν έφερε την πρόοδο μέσα στα δέκα χρόνια έχοντας στα χέρια της έτοιμη δουλειά, τι μας εξασφαλίζει ότι θα την φέρει τώρα που τα διέλυσε όλα;
Νομίζω ότι το έργο το είδαμε και δεν μας άρεσε! Κι αφού δεν μας άρεσε δεν πληρώνουμε για να το ξαναδούμε. Γιατί μόνο εμείς οι πολίτες μπορούμε να βάλουμε ένα φρένο σε αυτό τον κατήφορο. Γιατί εμείς, οι δημότες φτιάχνουμε τις πόλεις και επιλέγουμε πώς θέλουμε να ζήσουμε.
Αυτή τη φορά, έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε τη ρότα. Η επαναφορά του Λάμπρου Μίχου, του ανθρώπου που με μόχθο προίκισε πλουσιοπάροχα την Αγία Βαρβάρα, της έδωσε ταυτότητα, την εκτόξευσε στην κορυφή των πόλεων, δίνει ελπίδα. Ο ίδιος, με αίσθημα χρέους και πάλι, διατύπωσε μέσα από την ονομασία της παράταξής του όλο τον σχεδιασμό για την πόλη μας. Να την κάνει Πρώτη Ξανά. Γιατί όταν κρατούσε το τιμόνι της , ήταν πάντα Πρώτη.
Ο Λάμπρος Μίχος έχει αποδείξει, μέσα από τη διαδρομή του, ότι μπορεί να προσφέρει και να εργάζεται σκληρά με τους συνεργάτες του προς όφελος όλων μας. Τον διακρίνει συνέπεια Λόγων και Έργων. Η Δημαρχιακή του θητεία (1η Ιανουαρίου 1995 -15 Σεπτεμβρίου 2009) χαρακτηρίστηκε ως μια εποχή που η σκληρή δουλειά απέδωσε χειροπιαστό έργο για την Αγία Βαρβάρα και εμείς, ως κάτοικοι, απολαμβάναμε μια περήφανη πόλη.
Με τη λήξη της θητείας του παρέδωσε έναν υποδειγματικό Δήμο, με μία τεράστια ιδιόκτητη δημοτική ακίνητη περιουσία, με 2 εκατομμύρια ευρώ μετρητά στα ταμεία του και με εξασφαλισμένες πιστώσεις άνω των 30 εκατομμυρίων ευρώ για έργα προς κατασκευή.
Μετά από 9 χρόνια, καμία μελέτη δεν αξιοποιήθηκε, κανένα έργο δεν προχώρησε, ο δήμος πολλές φορές απειλήθηκε, ακόμη και με πτώχευση.
Τα πάντα απαξιώθηκαν. Υποβαθμίστηκαν οι δομές του , διαλύθηκαν οι υπηρεσίες του.
Ωραία, λοιπόν, τα ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ και οι ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ από ανθρώπους που διεκδικούν το χρίσμα και την καρέκλα του Δημάρχου, θέλοντας να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες αλλά χρειαζόμαστε άνθρωπο των ΕΡΓΩΝ!
Θέλουμε μία πόλη ασφαλή, καθαρή, φροντισμένη, φωτεινή.
Θέλουμε στο τιμόνι Δήμαρχο ικανό, διεκδικητικό, εργατικό, αποτελεσματικό.
Θέλουμε σιγουριά και ο μόνος σίγουρος δρόμος είναι ο περπατημένος!!
Αν αυτός δεν είναι ο Λάμπρος Μίχος, τότε ποιος;
