«Όταν σκοτώσεις τη μάνα σου ή το παιδί σου… και όλα αυτά, με βιασμούς ή τέτοιου είδους δολοφονίες… Υπάρχει ένας κώδικας τιμής μέσα στις φυλακές, εντός ή εκτός εισαγωγικών. Άρα γι’ αυτό σας είπα ότι εγώ νομίζω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις πολύ γρήγορα θα έχουμε τον θάνατο και του δράστη» . Χρειάστηκε να το ξανακούσω και να το διαβάσω για να πειστώ ότι ειπώθηκε .
Πρόκειται για μια λίγο επιστημονική και περισσότερο εμπειρική βάσιμη παρατήρηση της οποίας η δημόσια εκφορά ξένισε δεδομένης της ευαισθησίας του συγκεκριμένου καθηγητή αλλά και της θέσης που κατέχει ως υπουργού επιφορτισμένου να αποτρέπει, με τους καθ ΄ύλην συναρμοδίους, προβλέψεις όπως η παραπάνω .
Σε μια παρεμφερή και ίσως λιγότερο φρικιαστική περίπτωση , αυτήν του Δουρή , προ εικοσαετίας συνάντησα τον βιαστή παιδοκτόνο ,μέσα στο κελί του στο Αργος, μετά από ειδική άδεια . Ο αξιωματούχος που την ενέκρινε εκτιμούσε επίσης, αλλά όχι δημοσίως, αυτά που προβλέπει τώρα ο Γ. Πανούσης . Και ζήτησε να μάθει αν είχε τηρηθεί αυστηρά το πρωτόκολλο προστασίας του από αυτοκτονία .
Ο Δουρής, ύστερα από λίγους μήνες όντως βρέθηκε απαγχονισμένος στις φυλακές . Παρέμεινε ανεξακρίβωτο αν αυτό ήταν αποτέλεσμα της ενεργοποίησης του κώδικα τιμής των φυλακών εντός ή εκτός εισαγωγικών , όπως παρατηρεί τώρα ο κ. Πανούσης. Λειτούργησε όμως ως μια πηγαία ικανοποίηση δημοσίου αισθήματος, που δοκιμάζεται άγρια σ’ αυτές τις απάνθρωπες περιπτώσεις.
Γι αυτό ίσως ο κ Πανούσης έπρεπε να μείνει στα όσα έμειναν στο περιθώριο της δήλωσης του . Ότι δηλαδή «δεν μπορεί κανείς ούτε να το αναλύσει εγκληματολογικά, ούτε ποινικά, ούτε κοινωνικά. Μιλάμε για μια ακραία, μη ανθρώπινη συμπεριφορά. Άρα περνάμε σε μία σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης η οποία δεν έχει αντικείμενο εξέτασης. Δεν έχει τίποτα να πεις». Αυτά ήταν αρκετά .
