Στη διάρκεια της ιστορίας οι κατά καιρούς «κυβερνήσεις» έβρισκαν πάντα διάφορους δίκαιους ή και άδικους φόρους να επιβάλλουν στους πολίτες, ώστε να γεμίσουν τα ενίοτε άδεια ταμεία. Εκτός από το εισόδημα συχνά κατέφευγαν στην επιβολή τεκμαρτών φόρων, δηλαδή φόρων με βάση κάποια αντικειμενικά προκαθορισμένα κριτήρια, για τον πλούτο που διαθέτει κάποιος. Και μπορεί στη σύγχρονη εποχή κάτι τέτοιο να συνεπάγεται ένα αυτοκίνητο ή μια πισίνα λόγου χάρη, στο παρελθόν, ωστόσο, τα κριτήρια ήταν διαφορετικά.
Το αναμμένο τζάκι, για παράδειγμα, ήταν ένδειξη πλούτου. Γράφει ο Καζαντζάκης στο «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»: « …δίπλα από τους ανθρώπους που κρυώνουν και πεινούν <…> [είναι] άλλοι που τρων τον αβλέμονα, κι είναι πάντα αναμμένα τα τζάκια τους».
Διαβάστε αναλυτικά στο dogma.gr
