«Ουδείς έχει το δικαίωμα να διεκδικεί πράγματα που δεν του ανήκουν. Με κλοπή της ιστορίας δεν μπορείς να γράψεις εποποιία που δεν υπήρξε ποτέ. Τείνουμε χείρα φιλίας προς τους γείτονες, όμως αυτό που μας ανήκει δεν πρόκειται να το παραχωρήσουμε ποτέ», επεσήμανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που παρέστη στις εορταστικές εκδηλώσεις για την 104η επέτειο απελευθέρωσης της Χαλάστρας το 1912 αναφέρθηκε στην ηρωική πράξη των κατοίκων της περιοχής που με δικά τους μέσα συνέβαλαν στην κατασκευή δύο γεφυρών στον ποταμό Αξιό κι έτσι κατάφεραν να περάσει ο Ελληνικός Στρατός και να μπει πρώτος στη Θεσσαλονίκη για να την απελευθερώσει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Όπως είναι γνωστό, μετά τη μάχη των Γιαννιτσών, το απόγευμα της Κυριακής, 21 Οκτωβρίου 1912, ξεκίνησε η είσοδος των Ελλήνων Στρατιωτών στην Κουλιακά -όπως ονομαζόταν τότε η Χαλάστρα- ενώ τα χαράματα της ίδιας μέρας είχε φθάσει εκεί ως εμπροσθοφυλακή η ομάδα του Μακεδονομάχου Αλέξανδρου Αναγνωστόπουλου. Ο Ελληνικός Στρατός ήθελε να κινηθεί το ταχύτερο δυνατόν προς την Θεσσαλονίκη, διότι υπήρχε ο κίνδυνος να τον προλάβουν οι Βούλγαροι και να εισέλθουν αυτοί πρώτοι στην Συμπρωτεύουσα”, είπε ο κ. Παυλόπουλος και πρόσθεσε:
“Το πρόβλημα όμως συνίστατο στο ότι ο Αξιός ποταμός ήταν «φουσκωμένος» και η διέλευση του Στρατού μας φαινόταν από δύσκολη έως αδύνατη. Ο οθωμανικός στρατός, οπισθοχωρώντας, είχε καταστρέψει τις γέφυρες, ενώ οι γεφυροσκευές του Στρατού βρίσκονταν πολύ πίσω. Τότε οι κάτοικοι της Χαλάστρας ανέλαβαν δράση, έμπλεοι ενθουσιασμού για την άφιξη του Ελληνικού Στρατού και την απελευθέρωσή τους από την σκλαβιά μετά από 500 χρόνια. Με την βοήθεια των μηχανικών του Στρατού αλλά, πρωτευόντως, με την καθοριστική συμβολή όλων των κατοίκων του χωριού, οι οποίοι διέθεσαν από το υστέρημά τους τ’ απαραίτητα μέσα, κατασκευάστηκαν μέσα σε δύο μέρες, στις 22 και 23 Οκτωβρίου 1912, γέφυρες στους δύο βραχίονες του Αξιού, στην Χαλάστρα, προκειμένου να καταστεί δυνατή η διέλευση του Ελληνικού Στρατού. Αυτή άρχισε την επόμενη ακριβώς μέρα, στις 24 Οκτωβρίου 1912, και σε λίγο ο Στρατός μας βρέθηκε προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα από εκεί και μετά είναι γνωστά, καθώς οδήγησαν στην είσοδο δύο Ταγμάτων Ευζώνων του Απελευθερωτή Στρατού μας στην Συμπρωτεύουσα, το πρωί της 27ης Οκτωβρίου και στην ύψωση της Ελληνικής Σημαίας στο Διοικητήριο, μετά από σχεδόν 500 χρόνια. Συμπερασματικώς, η βοήθεια που προσέφεραν τότε οι ηρωικοί κάτοικοι της Χαλάστρας στον Ελληνικό Στρατό, προκειμένου να μην καθυστερήσει η, τεράστιας στρατηγικής σημασίας, προέλασή του προς την Θεσσαλονίκη, υπήρξε καθοριστική για την έκβαση του πολέμου αλλά και τη μονιμότερη διαμόρφωση του γεωπολιτικού χάρτη των Βαλκανίων”.
“Στην καρδιά της Μακεδονίας μας, ο Δήμος Δέλτα -Αγωνιστές του οποίου μετείχαν στον μεγαλειώδη Μακεδονικό Αγώνα μεταξύ 1904-1908 με Ηγέτη τον Ήρωα Παύλο Μελά- υπερασπίσθηκε, υπερασπίζεται και θα υπερασπίζεται την, με αμάχητα ιστορικά τεκμήρια αποδεδειγμένη, Ελληνικότητα της Μακεδονίας μας. Δίνοντας, και αυτός, την οφειλόμενη απάντηση στους παραχαράκτες και κιβδηλοποιούς της Ιστορίας της Μακεδονίας μας και υψώνοντας το δικό του τείχος θωράκισης της Εθνικής μας Κληρονομιάς. Αυτές οι ιστορικές παρακαταθήκες του Δήμου σας με συνοδεύουν εφεξής κατά την άσκηση των καθηκόντων μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Και δεσμεύομαι ότι θα πράξω ό,τι μου αναλογεί για την υπεράσπιση τόσο της εδαφικής ακεραιότητας όσο και της Ελληνικότητας της Μακεδονίας μας, με βάση την Ιστορία, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο στο σύνολό τους”, υπογράμμισε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας.Στην τελετή που έγινε στο συνεδριακό κέντρο της Σίνδου ο δήμαρχος Ευθ. Φωτόπουλος επέδωσε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το χρυσό κλειδί της πόλης και χαρακτήρισε την παρουσία του κ. Παυλόπουλου στις επετειακές εκδηλώσεις ως ένα μήνυμα αναγνώρισης της προσφοράς κάθε ανώνυμου πολίτη στην πατρίδα. Του πρόσφερε μια ξιφολόγχη από αυτές που εγκατέλειψαν οι Τούρκοι στρατιώτες την 27η Οκτωβρίου του 1912 φεύγοντας από τη Θεσσαλονίκη την οποία παρέδωσαν στον ελληνικό στρατό.
