Αυτό το εμβληματικό σημείο της πρωτεύουσας στο οποίο τις τελευταίες δεκαετίες εξελίχθηκε η κοινωνική ιστορία με όλους τους νεωτερισμούς και τις παθογένειες.
Τις τελευταίες εβδομάδες και ενώ η χώρα εκκρεμεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας , το πάρκο αποικίστηκε με τους πρόσφυγες από τη Συρία και το Αφγανιστάν, που εμπλουτίζουν το ρεπερτόριο της εξαθλίωσης. Στο περιθώριο των πυκνών πολιτικών εξελίξεων και της πολιτικής του ” ο, τι να ΄ναι ” που κυριάρχησε στον κρίσιμο αυτό τομέα τους τελευταίους μήνες , η ντροπή του πάρκου κρύβεται πίσω από την μακριά λίστα άλλων ντροπών. Ως αποτέλεσμα μιας πολύμηνης περιόδου ουσιαστικής ακυβερνησίας , πριν και ιδίως μετά τις εκλογές.
Υπό άλλες συνθήκες, οι καταυλισμοί του πάρκου και η γενικότερη εγκατάλειψη θα προκαλούσαν επανάσταση αλλά προσώρας προορίζουν το πλαίσιο στο οποίο θα εξελιχθούν τα πράγματα προσεχώς με αποστραγγισμένο κάθε δημόσιο αποθεματικό πόρο και ισοπεδωμένη κάθε δομή αντιμετώπισης της κατάστασης.
Στο πεδίο του Άρεως που αναπλάστηκε ημιτελώς την περίοδο του “λεφτά υπάρχουν” , οι προσφυγικές αποικίες αναπτύσσονται εκεί ακριβώς που συντελέστηκαν τα τελευταία 35 χρόνια ,κατά σειρά, επεισόδια κοινωνικής απελευθέρωσης , εγκληματικότητας, περιθωριοποίησης και παρακμής .
Στα χρόνια της Αλλαγής , στις αρχές του ’80 οι φοιτητές των επαρχιών έπαιζαν εκεί ποδόσφαιρο γιατί είχε χόρτο . Οι “επαναστάτες” της μεταπολίτευσης εκεί παρελάμβαναν συνωμοτικά, λάβαρα και οπλισμούς . Ο σημερινός πρωθυπουργός, εκεί κοντά τότε, πήγαινε πρώτη – δευτέρα δημοτικού και οι πρώτες σύριγγες σηματοδοτούσαν την εξέλιξη μιας περιφερειακής δυτική πρωτεύουσας που μπήκε στην ΕΟΚ πριν καλά – ,καλά τα ναρκωτικά οριστούν ως κοινωνικό πρόβλημα .
Στην τρέχουσα κρίσιμη συγκυρία το πάρκο του Άρεως με την εικόνα των καταυλισμών που θα διαλυθούν σταδιακά μέχρι να “αιφνιδιαστούν” μέσα στο θέρος οι περιοχές που θα τους υποδεχτούν , αντανακλά την συνολική χρεοκοπία μιας χώρας . Της οποίας, μέρος της κυβέρνησης της , ανακαλύπτει τον ρεαλισμό μετά από τόσους ξοδεμένους μήνες κατά τους οποίους καλούσε τους αντισυμβαλλόμενους να προσχωρήσουν στην δική της περί ρεαλισμού άποψης .
Μιας άποψης πάνω στην οποία βασίστηκε η μεγαλύτερη πολιτική αποπλάνηση και το πιο άδοξο , ιδεολογικά παράταιρο και άνισο δημοκρατικό τσαμπουκάλεμα των τελευταίων δεκαετιών. Με μια σειρά ανέμελων πρωταγωνιστών τους οποίους θα αποτιμήσει μελλοντικά η ιστορία και πολύ βραχυπρόθεσμα η αμείλικτη πραγματικότητα.
