Η αιματηρή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή μονοπωλεί τον ρωσικό Τύπο, με αναλύσεις που βλέπουν όχι μόνο κινδύνους αλλά και τακτικά οφέλη για τη Ρωσία. Καθώς η παγκόσμια προσοχή στρέφεται στο Ιράν και το Ισραήλ, και ο πλανήτης αγωνιά για την επόμενη κίνηση Τεχεράνης και Τελ Αβίβ, η Μόσχα διακρίνει ένα παράθυρο στρατηγικής ευκαιρίας – με υψηλό, ωστόσο, ρίσκο.
Η νέα κλιμάκωση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ έχει μονοπωλήσει το ρωσικό ενδιαφέρον, όχι μόνο για τις γεωπολιτικές της προεκτάσεις, αλλά και για τις πιθανές ευκαιρίες που μπορεί να προκύψουν για τη Ρωσία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Όσο κυνικό κι αν ακούγεται», σημειώνει χαρακτηριστικά η Moskovsky Komsomolets, «σε τακτικό επίπεδο υπάρχουν πλεονεκτήματα για τη Ρωσία από τη σύγκρουση αυτή».
Ποια είναι αυτά τα αυτά; Πρώτον, η εκτόξευση των τιμών του πετρελαίου, που ενισχύει τη ρωσική οικονομία εν μέσω κυρώσεων. Δεύτερον, το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα – και ιδίως η Δύση – έχει στρέψει το βλέμμα της αλλού. «Το Κίεβο έχει ξεχαστεί», δηλώνει η εφημερίδα.
Ανάλογη ανάλυση κάνει και η Kommersant, σημειώνοντας ότι «κάθε κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή αποσπά την προσοχή των αντιπάλων της Μόσχας από την Ουκρανία και αλλάζει τις προτεραιότητες στη δυτική στρατιωτική βοήθεια». Η ιδέα είναι σαφής: όσο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους αναγκάζονται να διασπάσουν τις δυνάμεις και τα κονδύλιά τους σε διαφορετικά μέτωπα, τόσο λιγότερη πίεση ασκείται στο ουκρανικό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όμως το Κρεμλίνο δεν φαίνεται να βλέπει τον ρόλο του μόνο ως παθητικό παρατηρητή. Όπως επισημαίνει η εφημερίδα, «η Ρωσία θα μπορούσε θεωρητικά να αναλάβει τον ρόλο του ουδέτερου μεσολαβητή – αν όχι για την επίλυση της κρίσης, τουλάχιστον για την αποκλιμάκωσή της». Μια τέτοια διπλωματική πρωτοβουλία θα ενίσχυε το κύρος της Μόσχας σε μια περιοχή όπου παραδοσιακά διατηρεί δεσμούς τόσο με το Ιράν όσο και με αραβικά κράτη.
Ωστόσο, οι εφημερίδες δεν κρύβουν ότι αυτό το παιχνίδι ενέχει σοβαρούς κινδύνους. Όπως γράφει η Kommersant, «η Ρωσία δεν κατάφερε να αποτρέψει τη μαζική επίθεση του Ισραήλ εναντίον μιας χώρας με την οποία υπέγραψε στρατηγική συμφωνία μόλις πριν πέντε μήνες». Η δήλωση αυτή αφήνει έναν υπαινιγμό αδυναμίας: το γεγονός ότι η επιρροή της Μόσχας στην Τεχεράνη – παρά τις εντυπώσεις – έχει όρια.
Στην πράξη, η Ρωσία βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί. Από τη μία, επιδιώκει να εκμεταλλευτεί τη διεθνή αναστάτωση προς το δικό της συμφέρον για να ενισχύσει τα δικά της μέτωπα και από την άλλη, γνωρίζει καλά ότι μια ανεξέλεγκτη ανάφλεξη μπορεί να συμπαρασύρει και τη δική της περιφερειακή στρατηγική – είτε ενεργειακά, είτε διπλωματικά, είτε ακόμα και στρατιωτικά.
Το ερώτημα είναι αν το ρίσκο θα αποδώσει – ή αν θα εξελιχθεί σε παγίδα.
Πληροφορίες από BBC
