Έντονη είναι φημολογία σχετικά με το εάν θα αναλάβει το πηδάλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Μετά τα προβλήματα που αντιμετώπισε εξαιτίας της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και τις εις βάρος του κινήσεις από στελέχη των Εργατικών είναι αμφίβολο εάν ο Μπράουν θελήσει να αναλάβει σύντομα μια απαιτητική θέση–πολύ περισσότερο ένα πόστο από το οποίο θα κληθεί να αντιμετωπίσει την δημοσιονομική κρίση σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες.
Αλλά μόλις 24 ώρες μετά την αποχώρηση του Σκοτσέζου από την πρωθυπουργία και την ηγεσία των Εργατικών, ήδη οργιάζουν οι φήμες σε Λονδίνο και Ουάσινγκτον που τον θέλουν να διεκδικεί την ηγεσία του ΔΝΤ.
Όπως και ο προκάτοχός του Τόνι Μπλερ –ο οποίος λεγόταν ότι θα γινόταν ο πρώτος πρόεδρος της ΕΕ, κάτι που ουδέποτε συνέβη– ο Μπράουν φέρεται να ενδιαφέρεται για ένα πόστο το οποίο θα τον διατηρήσει στο προσκήνιο σε διεθνές επίπεδο.
Η ίδια φιλολογία φέρει το σημερινό επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, να διεκδικεί ξανά την προεδρία της Γαλλίας το 2012–αν και ο ίδιος κρατά κλειστά τα χαρτιά του όσον αφορά το μέλλον του. Το 2006, ο Στρος Καν είχε αποτύχει να εξασφαλίσει το χρίσμα των Σοσιαλιστών για να διεκδικήσει το μέγαρο στα Ηλύσια.
Ωστόσο παλιά στελέχη του ΔΝΤ λένε ότι ο Μπράουν είναι “σοβαρός διεκδικητής”, λόγω της αντιμετώπισης του έναντι της χρηματοοικονομικής κρίσης, της δέσμευσής του για την εξάλειψη του χρέους χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου, καθώς και του γεγονότος ότι είχε υπάρξει πρόεδρος και μέλος της Διεθνούς Νομισματικής και Οικονομικής Επιτροπής. Υπήρξε επίσης “Σιδηρούς Καγκελάριος” (υπουργός Οικονομικών) στη Βρετανία για μια δεκαετία, κάνοντας συμμάχους, αλλά και εχθρούς, στους κύκλους των παγκόσμιων χρηματοοικονομικών οργανισμών και των επιχειρήσεων.
Ορισμένα πρώην στελέχη του ΔΝΤ του επιρρίπτουν ότι επί των ημερών του οι Βρετανικές τράπεζες υπερδιογκώθηκαν και το βρετανικό έλλειμμα “τέθηκε εκτός ελέγχου”, ενώ “αντιστεκόταν σθεναρά” στις προτροπές του Ταμείου.
Ακόμα ένα πρόβλημα είναι η εθνικότητα του Μπράουν. Και οι 10 επικεφαλής του ΔΝΤ ως σήμερα προήλθαν από την Ευρώπη λόγω της συμφωνίας κυρίων βάσει της οποίας στην διοίκηση της Παγκόσμιας Τράπεζας διορίζεται πάντοτε αμερικανός. Αλλά καθώς η παγκόσμια ισορροπία οικονομικής ισχύος μεταβάλλεται προς όφελος της Ασίας, ο Στρος Καν θεωρείτο ως ο “τελευταίος” Ευρωπαίος που θα ηγείτο του ΔΝΤ για πολύ καιρό, κάτι που “υποσχόταν και το G7”. Ωστόσο οι χώρες μέλη της ΕΕ δεν μοιάζουν έτοιμες να απεμπολήσουν το προνόμιο της χάραξης της πολιτικής και των προτεραιοτήτων του.
