Η Ιταλία είναι γεμάτη με χωριά και πόλεις που ξεχωρίζουν για την μοναδική τους ομορφιά και την αρχιτεκτονική των κτιρίων. Μια από αυτές τις πόλεις, που μοιάζει σαν να έχει βγει από παραμύθι είναι και το Αλμπερομπέλο, που είναι ευρέως γνωστό και ως «πρωτεύουσα των Τρούλων». Η συγκεκριμένη πόλη βρίσκεται στην επαρχία του Μπάρι, στην Απουλία, στη νοτιοανατολική Ιταλία.
Στο σημείο συρρέουν χιλιάδες επισκέπτες, προκειμένου να θαυμάσουν από κοντά τα μικρά ασβεστολιθικά και πέτρινα κτίσματα με κωνικές, πυραμιδικές ή θολωτές στέγες, τα οποία είναι γνωστά ως τρούλοι (trulli).
Οι τρούλοι είναι κατασκευές με την τέχνη της ξερολιθιάς, δηλαδή μόνο από πέτρα και χωρίς τη χρήση άλλων δομικών υλικών, συνθέτοντας μια μαγευτική εικόνα. Περιδιαβαίνοντας στα γραφικά σοκάκια, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να βρεθούν στις γειτονιές με τις εκκλησίες και τα λευκά σπίτια που είναι κολλητά, το ένα δίπλα στο άλλο. Μάλιστα, κάποια από τα σπιτάκια φέρουν λευκά ζωγραφιστά σύμβολα στις πέτρινες στέγες τους, (ήλιος, πουλιά,σταυρό, καρδιά) που έχουν κυρίως θρησκευτικό ή αλληγορικό χαρακτήρα, κάτι σαν την υπογραφή των τεχνητών τους.
Επιπλέον, αρκετοί έμποροι έχουν μετατρέψει ορισμένα σπίτια σε καταστήματα με σουβενίρ όλων των ειδών, αλλά και με παραδοσιακά χειροτεχνήματα όπως κεραμικά, καλάθια, υφάσματα και τις χαρακτηριστικές ζωγραφιστές σφυρίχτρες από τερακότα της Απουλίας.
Η προέλευση του τοπωνυμίου Αλμπερομπέλο είναι αμφιλεγόμενη. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή,το όνομα προέρχεται από το λατινικό «arbor belli», δηλαδή «δένδρο του πολέμου». Αυτό το δένδρο ήταν μια βελανιδιά (δρυς) επιβλητικών διαστάσεων και ασυνήθιστης ομορφιάς που διατηρήθηκε μέχρι το 1830 και αναδείχθηκε σε ιερό σύμβολο λόγω των θρησκευτικών, πολιτικών και διοικητικών συγκρούσεων στην Απουλία.
Μερικές πηγές, ωστόσο, αναφέρουν ότι το όνομα αποδίδεται στο γεωγραφικό σημείο και την τοποθεσία της πόλης.
Όπως αποδεικνύεται από σειρά εγγράφων το αρχικό όνομα της πόλης ήταν Σίλβα Αλμπορέλι (Silva Alborelli), αλλά λόγω λαθών στη μεταγραφή του ονόματος κατέληξε σε Άρμπορ Μπέλι (Arbor Belli, «δέντρο του πολέμου») και Σίλβα Άρμπορις Μπέλι (Silva Arboris Belli, «δάσος του δένδρου του πολέμου»).
Κατά την διάρκεια των χρόνων, το πρωτόγονο Αλμπορέλι (Alborelli) σταδιακά μετατράπηκε σε Άλμπορ-μπ-ελι (Albor-b-elli) και τελικά σε Αλμπερομπέλο («όμορφο δέντρο») αναδεικνύοντας την ομορφιά των συγκεκριμένων δέντρων (βελανιδιά).
Η ιστορία των χαρακτηριστικών κτιρίων συνδέεται με διάταγμα του Βασιλείου της Νάπολης κατά τον 15ο αιώνα. Η τεχνική κατασκευής τους είναι παρόμοια με αυτήν, με την οποία κατασκευάζονταν οι πρωτόγονες καλύβες των προϊστορικών χρόνων.
Συγκεκριμένα, κατασκευάζονταν χωρίς κονίαμα για να χρησιμεύσουν ως προσωρινά καταφύγια και αποθήκες, αλλά και ως μόνιμη κατοικία από μικροϊδιοκτήτες γης, εργάτες και αγρότες. Ο λόγος που προτιμούσαν τέτοιου είδους κατασκευές ήταν προκειμένου να αποφεύγουν τη φορολόγηση από το Βασίλειο της Νάπολης, αφού πολύ εύκολα τα κτίσματα μπορούσαν να γκρεμιστούν και να κατασκευαστούν ξανά.
Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, πως οι Τρούλοι του Αλμπερομπέλο θεωρούνται από τα καλύτερα σύνολα ξερολιθικών κατασκευών στην Ευρώπη και συγκαταλέγονται, από τις 6 Δεκεμβρίου του 1996, στον Κατάλογο Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.