Η πρώτη ανάγνωση, η πιο ψύχραιμη, λέει πως το ποσοστό αυτό είναι το χαμηλότερο. “Πιο κάτω δεν έχει” είναι “το ποσοστό-βάση του ΠΑΣΟΚ” το οποίο μόνο προς τα επάνω μπορεί να κινηθεί.
Υπήρξαν ωστόσο κάποιοι που το “μασίφ” ποσοστό του 13% το “διάβασαν” ως το 1/4 του αμέσως προηγούμενου.
Στο τραπέζι “έπεσαν” ακόμη και εισηγήσεις προτάσεις για άμεση αλλαγή ακόμη και στο όνομα και το σήμα του κινήματος, ωστόσο επικράτησαν πιο ψύχραιμες απόψεις για άνοιγμα τέτοιων θεμάτων στο συνέδριο του κόμματος και όχι τώρα υπό την πίεση της ήττας.
Θέμα αμφισβήτησης στο πρόσωπο του Ε. Βενιζέλου δεν ετέθη. Αντίθετα φαίνεται πως δεν υπάρχει διάθεση στελέχη όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος που πρώτευσε μάλιστα στην περιφέρειά του να μπουν σε μια τέτοια λογική εν μέσω κρίσιμων στιγμών για τη χώρα.
Πλέον τα στελέχη προτείνουν και φαίνεται πως το αποδέχεται ο Ε. Βενιζέλος μια αλλαγή σε πιο ομαδική στρατηγική του κόμματος ενόψει των επόμενων εκλογών.
Ταυτόχρονα και με εισηγήσεις στελεχών όπως η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Κώστας Σκανδαλίδης και ο Χρίστος Παπουτσής πέφτει στο τραπέζι το λεγόμενο χαρτί της “κυβερνησιμότητας”.
Το “χαρτί” αυτό “παίζεται” σε δύο φάσεις. Στο σήμερα και στην επόμενη ημέρα.
Στο σήμερα είναι το άνοιγμα προς το ΣΥΡΙΖΑ. Η ανοχή και η στήριξη κυβερνητικού σχήματος της αριστεράς χωρίς μάλιστα τη συμμετοχή στελεχών του ΠΑΣΟΚ ως προϋπόθεση.
Τίθεται πλέον ανοιχτά θέμα διακυβέρνησης της χώρας ειδικά αυτή την κρίσιμη περίοδο. Το ΠΑΣΟΚ αφενός θα υποστηρίξει πως είναι χρέος του η στήριξη μιας κυβέρνησης που έχει ανάγκη ο τόπος και δη μια κυβέρνηση του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, ενώ ταυτόχρονα στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί η δημιουργία ενός σχήματος περί τον ΣΥΡΙΖΑ θα διεκδικήσει τον ρόλο του “πυλώνα” ενός τέτοιου σχηματισμού στις επόμενες εκλογές.
Η κυβερνησιμότητα του ΠΑΣΟΚ που υπήρξε σύνθημα και στην τελευταία εκλογική περίοδο θα επανέλθει ενισχυμένη μετά από μια αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να παίξει τον αντίστοιχο ρόλο.
Με αυτή τη στρατηγική και την προοπτική σχηματισμού κυβέρνησης του ευρύτερου αριστερού χώρου πιστεύεται ότι θα βρεθούν ευήκοα ώτα τόσο μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που “έριξαν” ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά και των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ του 2009 που επέλεξαν την αποχή.
Πάντα βέβαια υπάρχουν και οι πιο θεσμικές φωνές, όπως αυτές των κυρίων Λοβέρδου και Χρυσοχοϊδη που προτείνουν να μην αποκλειστεί η συνεργασία και με τη Ν.Δ. καθώς η χώρα αντιμετωπίζει άμεσους κινδύνους στην περίπτωση ακυβερνησίας.
Διαβάστε επίσης:
Σενάριο κυβέρνησης της Αριστεράς με την ανοχή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
Ο Σαμαράς παρέδωσε την εντολή και παραλαμβάνει το εσωκομματικό πρόβλημα
