Οι αναφορές του προέδρου των Ανεξαρτήτων Ελλήνων στην σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1992 δεν βρήκαν καθόλου σύμφωνη την μια από τους συμμετέχοντες, την τότε γενική γραμματέα του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.
Όταν ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ είπε ότι εκείνη η σύσκεψη χρησιμοποιήθηκε για να πέσει ο Μητσοτάκης και πως όλα τα κόμματα είχαν συμφωνήσει σε κοινή γραμμή για το Σκοπιανό, ακούστηκε η φωνή της Αλέκας Παπαρήγα, που καθόταν στο έδρανό της, να φωνάζει «ψέματα – ψέματα! Είσαι ψεύτης. Είναι όλα ψέματα. Εγώ ήμουν εκεί, εσύ δεν ήσουν».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έντονη η αντίδραση και του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, ενώ για μια προσπάθεια να στήσει ένα «πολιτικό σόου…» έκανε λόγο και η Λιάνα Κανέλλη εξερχόμενη από τη Βουλή. Οι αναφορές του Πάνου Καμμένου σχολιάστηκαν αρνητικά από το σύνολο των βουλευτών της ΝΔ αλλά και από συγγενείς της οικογένειας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ο πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων επιχείρησε να αναζωπυρώσει τη διαμάχη Μητσοτακικών – Σαμαρικών και τελικά βρέθηκε να έχει απέναντί του και την… Αλέκα Παπαρήγα! Ο Πάνος Καμμένος ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας πως οφείλει να αποκαταστήσει την αλήθεια για την περίοδο ’90-’93, «όπου είχα την τιμή να βρίσκομαι κοντά του».
Είπε ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε αντιπάλους που σεβόταν και αντίπαλοί του ήταν η Αριστερά, αλλά είχε και εχθρούς που τον πολέμησαν «χωρίς να σέβονται την πολιτική ηθική, ακόμα και τους κανόνες της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Πάνος Καμμένος μίλησε για τον «ευεργετηθέντα αχάριστο», κατονομάζοντας τον Αντώνη Σαμαρά, είπε πως τον Μητσοτάκη τον πολέμησαν και τον ανέτρεψαν επώνυμα οικονομικά συμφέροντα και σε εκείνο το σημείο της ομιλίας του αναφέρθηκε σε δήλωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στις 6 Ιουλίου 1993, στην οποία είχε πει “ο Αντώνης Σαμαράς έκανε απόψε ένα μεγάλο βήμα προς την προδοσία του 47% του ελληνικού λαού. Γίνεται όργανο των αντίπαλών μας και των οικονομικών συμφερόντων των οποίων είναι δέσμιος με σκοπό να πλήξει πισώπλατα την παράταξη που τον δημιούργησε την ώρα που η σκληρή προσπάθεια τριάμισι ετών αποδίδει τους καρπούς, αδιαφορώντας για τα συμφέροντα της χώρας και τον ελληνικό λαό“.
«Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης την περίοδο αυτή, του 1990-1993, δέχθηκε έναν λυσσαλέο πόλεμο από σχεδόν όλα τα μέσα μαζικής ενημερώσεως. Δέχθηκε πόλεμο που ξεπερνούσε τα όρια της πολιτικής αντιπαράθεσης», είπε ο Πάνος Καμμένος. Αποκάλυψε ότι το 1993, «αφού είχε πέσει από την κυβέρνηση, εκείνος που δημοσίευσε τη φωτογραφία με τους Γερμανούς στην Αυριανή, ο Τέλης Γιαννακουδάκης, μου ζήτησε να τον πάω στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για να του ζητήσει συγγνώμη. Και έτσι και έγινε. Και τον συγχώρεσε».
Στα οικονομικά συμφέροντα που ανέτρεψαν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο Πάνος Καμμένος ανέφερε τους προμηθευτές του ΟΤΕ που πούλαγαν στον Οργανισμό συσκευές σε τιμή πολλαπλάσια της πραγματικής και ξεπερασμένη τεχνολογία, ενώ για το Σκοπιανό επιτέθηκε ευθέως στον Αντώνη Σαμαρά λέγοντας πως «το όνομα της Μακεδονίας έγινε όπλο στα χέρια του Αντώνη Σαμαρά για να ανατρέψει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή.
Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν εκείνη την εποχή ο πιο έμπιστος υπουργός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Για ένα πράγμα –έλεγε τότε ο Γιάννης Πευκιανάκης- ήταν σίγουρος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πως όλοι να στρέφονταν εναντίον του, ο Σαμαράς θα στεκόταν στο πλάι του. Και όμως εκείνη την εποχή χρησιμοποίησε το εθνικό θέμα της Μακεδονίας ο Αντώνης Σαμαράς, ενώ ήταν ο υπεύθυνος των κακών χειρισμών που έγιναν εκείνη την εποχή και οι αλήθειες απεκρύφθησαν από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Θα θυμίσω ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης τότε, ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, το 1986 μιλώντας στην Γ΄ Στρατιά αναφέρθηκε στη χρήση του όρου «Μακεδονία» ως επιτρεπτή για το εσωτερικό στη Γιουγκοσλαβία. Ο Σαμαράς δε, στις 2-12-1991 υπογράφει τον Κανονισμό 3567/91 ως υπουργός Εξωτερικών, αγνοώντας τον πρωθυπουργό και μη ενημερώνοντάς τον, όπου αναγνωρίζει για πρώτη φορά τον όρο “Μακεδονία” σε επίσημο έγγραφο της ΕΟΚ.
Στις 16-12-1991 στις Βρυξέλλες, στη Σύνοδο Υπουργών Εξωτερικών, έχει σαφείς, σαφέστατες οδηγίες από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να υπάρχουν τρεις όροι. Οι όροι ήταν να μην περιέχει αλυτρωτικά στοιχεία, να μην υπάρχουν εδαφικές αξιώσεις έναντι της Ελλάδας, να είναι ρητά διευκρινισμένο ότι δεν υπάρχει μακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα και τέλος να αλλάξει το όνομά της κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις όσον αφορά την ιστορική συνέχεια.
Σε αυτή την κρίσιμη, όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, ημερομηνία της 16ης Δεκεμβρίου και ενώ ο Υπουργός Εξωτερικών είχε συγκεκριμένες εντολές, όχι μόνο αδιαφόρησε, αλλά εξαφανίστηκε μάλιστα εκείνην την ημέρα μέχρι την επόμενη και ουδέποτε απάντησε στις κλήσεις του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δικαιολογούμενος εν συνεχεία ότι είχε συγκεκριμένες εντολές.
Πώς, όμως, αποδεικνύεται ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήταν εκείνος που προασπίστηκε τον όρο “Μακεδονία”, όπως ήταν η απόφαση των πολιτικών αρχηγών που είχε ληφθεί στις 18-2-1992 υπό την προεδρία του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Με τη Σύνοδο της Λισσαβόνας στις 26-6-1992, όπου τότε οι ηγέτες της ΕΟΚ αναφέρονται σε ομόφωνη απόφασή τους για αναγνώριση της FYROM χωρίς τον όρο “Μακεδονία” που αποτελούσε προσωπική νίκη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στη Λισσαβόνα και παρά τη νίκη υπέρ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της εθνικής θέσεως, εκείνη η συνεδρίαση χρησιμοποιήθηκε προκειμένου να τον ανατρέψουν»
«Τιμώ τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως έναν μεγάλο ηγέτη, ως έναν Έλληνα που κατάφερε την εθνική συμφιλίωση πριν την σκεφτούμε όλοι εμείς. Και θέλω να συλλυπηθώ την οικογένειά του, τους στενούς του συνεργάτες, αλλά και το 47% του ελληνικού λαού που κάποτε τον εμπιστεύτηκε και κάποιοι άλλοι τον πρόδωσαν», κατέληξε στην ομιλία του ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ.
