Κατά τον χαιρετισμό της, στην έναρξη του Συνεδρίου «100 Χρόνια Από τη Γέννηση του Αριστόβουλου Μάνεση» η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου μίλησε για την σπουδαία παρακαταθήκη, στο έργο και στη διδασκαλία του αείμνηστου καθηγητή του Συνταγματικού.
Η κυρία Σακελλαροπούλου τόνισε ότι το εν λόγω συνέδριο αποτελεί μια πανηγυρική εκδήλωση για όσους θεραπεύουν τη νομική επιστήμη, το δημόσιο και το συνταγματικό δίκαιο. «Έχει καθολική εμβέλεια, που αντανακλά τη σπουδαία παρακαταθήκη του μεγάλου δασκάλου. Αποτελεί, η επέτειος αυτή, μια γιορτή της οικογένειας των Ελλήνων συνταγματολόγων και της ευρύτερης κοινότητάς μας» σημείωσε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Απευθυνόμενη στους συμμετέχοντες στο συνέδριο ανέφερε ότι «Με πολλούς από εσάς, ιδίως τα ιδρυτικά μέλη του Ομίλου Μάνεση, μας συνδέουν φιλίες μακρόχρονες, ανησυχίες κοινές και αγώνες για το κράτος δικαίου, τον σεβασμό των δικαιωμάτων και την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών στη χώρα μας. Μας ενώνουν αξίες και ιδανικά που παραμένουν κοινά και ισχυρά, ακόμα και όταν οι διαδρομές και οι ζωές αποκλίνουν. Μας συνέχει η δημοκρατική και φιλελεύθερη παράδοση της μεταπολίτευσης, ως βίωμα και ορίζοντας αντίληψης του δικαίου και της πολιτικής. Βασική αναφορά της συνταγματικής μας παιδείας, καθώς και της πολιτειακής μας κουλτούρας, συνιστά το έργο του Αριστόβουλου Μάνεση».
Υπενθύμισε, επίσης, ότι «Διδαχθήκαμε με την πιο αληθινή και ακριβή γλώσσα από τον Μάνεση την υποψία απέναντι στην εξουσία και την ανυπέρβλητη αξία της πολιτικής ελευθερίας, την οποία οφείλει να υπηρετεί αταλάντευτα το συνταγματικό δίκαιο, ως τεχνική της. Τη σημασία που έχει να βρίσκεται κανείς στη σωστή πλευρά της ιστορίας, ανεξαρτήτως προσωπικού συμφέροντος ή κόστους, και να στέκει, όπως τονίζει ο Μάνεσης στο τελευταίο μάθημά του στη δικτατορία, ελεύθερος, ορθός και αλύγιστος».
Όπως είπε «Κατανοήσαμε, μέσα από τη μεθοδολογική προσέγγισή του, την κριτική και διαλεκτική, ότι η επιστήμη του συνταγματικού δικαίου επιβάλλει τόσο την αυστηρή μελέτη και προσήλωση στον κανόνα, όσο και τη διαυγή ερμηνεία του πραγματικού και την εμβάθυνση στο κοινωνικό».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αναφερόμενη στη διδασκαλία τους, υπογράμμισε ότι «Ο συνταγματισμός του ενέπνευσε την πίστη μας στις δημοκρατικές διαδικασίες, που συχνά κακώς υποβαθμίζουμε ή θεωρούμε δεδομένες, και ταυτόχρονα την εγρήγορση και την αντίσταση απέναντι σε όσους επιχειρούν να τις εργαλειοποιήσουν και να προσδώσουν σε αυτές άλλο ουσιαστικό περιεχόμενο από αυτό που ταιριάζει σε μια πολιτεία ελευθερίας και ισότητας».
Μιλώντας για τον λόγο του Μάνεση παρατήρησε πως «μας υπενθυμίζει ότι η δημοκρατία συναρτάται με τη συμμετοχή όλων μας, τη συμπερίληψη και την προστασία των αδυνάτων και των μειοψηφιών, την πλήρωση των κοινωνικών και υλικών της προϋποθέσεων. Και ολοκληρώνεται με τον φιλελεύθερο εγγυητισμό, τη συνταγματική κατοχύρωση των δικαιωμάτων και των θεσμών που αποτρέπουν την κρατική αυθαιρεσία».
Στο πλαίσιο αυτό, τόνισε ότι «Η δέσμευση της πολιτικής από το δίκαιο δεν αποτελεί ευχολόγιο, αλλά θεμελιώδη συνθήκη του κράτους δικαίου και της εμπιστοσύνης στη σχέση κυβερνώντων και κυβερνωμένων. Και καθώς η τελευταία είναι εξ ορισμού ανοικτή και αβέβαιη, ευάλωτη στην ισχύ και στα παιχνίδια των καιρών, έγκειται στον νομικό και τον συνταγματολόγο, ως τον γνωστικό φύλακα του Συντάγματος, να ενσαρκώσει ο ίδιος, όπως το έπραξε σε όλη του τη ζωή ο Αριστόβουλος Μάνεσης, το αντίβαρο και τον ακέραιο ελεγκτή των κρατούντων».
Συνεχίζοντας, πρόσθεσε ότι «Είναι μια μέθοδος του βίου, όχι μόνο του δικαίου, αυτή που ξεχωρίζει τον Μάνεση και αποτελεί παράδειγμα, ακόμη και σήμερα, για τους επιγόνους του, κάθε γενιάς, νέας και παλιάς. Μια μέθοδος απαιτητική και πειθαρχημένη, που δεν αφορά μόνο τη συγκρότηση και την καλλιέργεια του επιστημονικού εαυτού, αλλά, το σημαντικότερο, το δημοκρατικό ήθος και το καθαρό βλέμμα του προσώπου. Αυτού που δεν παρασύρεται από μικροπολιτική σκοπιμότητα ή από ιδεολογικές αγκυλώσεις. Που ανθίσταται στη συνταγματική δημαγωγία και χαρακτηρίζεται από γενναιότητα και ευθυκρισία στα γεγονότα, έχοντας συνείδηση της υψηλής παιδαγωγικής του αποστολής, στα αμφιθέατρα, καθώς και σε κάθε δημόσιο βήμα του».
Καταλήγοντας, επισήμανε ότι «Ο λόγος και το κύρος του συνταγματολόγου υπαγορεύονται από την ηθική της ευθύνης. Μόνον έτσι, εξάλλου, μπορεί να λάβει υπόσταση ο αγαπημένος και υπαρξιακός, για τον Μάνεση, στίχος του Κάλβου, «θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».
